Πρόσεξε τις σκέψεις σου, γίνονται λέξεις
Πρόσεξε τις λέξεις σου, γίνονται πράξεις
Πρόσεξε τις πράξεις σου, γίνονται συνήθειες
Πρόσεξε τις συνήθειές σου, γίνονται χαρακτήρας
Πρόσεξε το χαρακτήρα σου, γίνεται ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ
Gandhi
Πρόσεξε !!!
Συνεχίζοντας το παιχνίδι
Από terero:
Συνεχίζοντας το παιχνίδι επαναλαμβάνοντας του κανόνες: Μπαίνει μια γνωστή φράση συγγραφέα ή ποιητή κτλ και μια προσωπική φράση του ίδιουblogger που του πασάρει ο συνάδελφός τουblogger που τον καλεί να παίξει την οποία πρέπει να σχολιάσει. Μια γνωστή φράση συγγραφέα κτλ. που διαλέγει οblogger και την πασάρει στους επόμενους 5 και μια φράση που φτιάχνει ο ίδιος οblogger και την πασάρει στους επόμενους 5… Και αρχίζω:
Δε φταίνε όμως τα τραγούδια
που έχει μαυρίσει ο ουρανός
αν δε ποτίσεις τα λουλούδια
θα βρέξει αγκάθια ο στεναγμός
δε φταίνε όμως τα τραγούδια
που η αγάπη ντύθηκε σιωπή
πώς να χορέψουν τα αγγελούδια
όταν κοιμούνται οι θεοί
(Αποσπάσιμα από την Ελένη Του Παρη του Σταμάτη Μεσημερη)
Και
Μείνε λοιπόν, στου καιρού τη βουή μ’ ένα
θλιμμένο δοξάρι.Δώστ’ τη φωνή σου σαν στείρα αμοιβή
σ’ όποιον μπορεί να σε πάρει. Δεν είναι η μνήμη κερί,
που ζητάει να το σβήσω. Δεν είναι που πριν και μετά από
σένα θα ζήσω. Είναι κείνη η φωνή μεσ’ τη νύχτα εκεί που μου λέει.
Ενας χρόνος μετά, είναι λίγο πιο λίγο απ’ το λίγο.
(Μη Μιλας- Μπουλασικης Αποστολος)
Και θα προσθέσω κι εγώ ένα ερωτηματικό.
Λοιπόν : Ένας χρόνος μετά, είναι λίγο πιο λίγο απ’ το λίγο;
———————————————————————————–
Ο χρόνος είναι τόσο σχετική ένοια που πολλές φορές χάνεται ή αλλοιώνεται ή και παραποιείται η σημασία του. Ένα λεπτό σε αναμμένα κάρβουνα μπορεί να φανεί οτι διαρκεί αιώνα, ενα λεπτό με αγαπημένο πρόσωπο ισοδυναμεί με το ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων, με μια ανάσα….
Αντιπαραθέτω λοιπόν
Κεριά
Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ’ εμπροστά μας
σα μιά σειρά κεράκια αναμένα –
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ’ αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Και καλώ τους:
padrazo ,LOCKHEART , Penthesila ,darkenlight ,γιώργος
Και φυσικά όποιον άλλο θέλει να πάρει τη σκυτάλη…
Εραστές
… οι εραστές δεν πρέπει να χωρίζονται μετά τη φωτιά της αγάπης χωρίς να θαυμάσουν ο ένας τον άλλο, χωρίς να νιώσουν τόσο νικημένοι όσο και νικητές, για να μη νιώσει κανείς από του δυό χορτασμένος ή ανικανοποίητος, και να μη γεννηθεί σε κανέναν το άσχημο αίσθημα πως χρησιμοποιήθηκε ή χρησιμοποίησε τον άλλο.
(Έρμαν Έσσε : Σιντάρτα)
Είναι θέμα . . . οπτικής
Ένας καθηγητής φιλοσοφίας μπαίνει στην αίθουσα.
Αφού καλησπερίζει του φοιτητές του, τους ενημερώνει πως θα τους διηγηθεί μια ιστορία.
Καθηγητής: Ήταν μια φορά ένας νεαρός άνδρας και ένας μεσήλικας. Αποφάσισαν να ανέβουν μια απότομη πλαγιά ενός βουνού για να δουν τη θέα από την κορυφή. Και οι δυο τους ήθελαν να ανέβουν στην κορυφή. Μετά από αρκετή ώρα και ενώ ανέβαιναν, σταμάτησαν να ξεκουραστούν. Ο νεαρός άνδρας καθώς έβλεπε τον μεγαλύτερό του να σταματάει σε χαμηλότερο σημείο της πλαγιάς, σκέφτηκε πως δεν υπήρχε λόγος να ανέβει πιο ψηλά. Αρκέστηκε να δει την θέα από το σημείο όπου είχε φτάσει. Φώναξε στον μεγαλύτερο άνδρα: «Δε μπορείς να φανταστείς τι υπέροχη θέα βλέπει κανείς από αυτό το σημείο;». Ο μεσήλικας τότε αποφάσισε να ανέβει σε ένα πιο ψηλό σημείο, για να αποδείξει στον νεαρό ότι είχε τις δυνάμεις να το κάνει, αλλά κυρίως για να δει κι αυτός τη θέα από πιο ψηλά.
Καθηγητής: Επομένως, ποιος πιστεύεται ότι έφτασε στη κορυφή του βουνού πρώτος;
Μαθητής πρώτος: Σίγουρα ο νεαρός, ο οποίος θα ήταν σε καλύτερη φυσική κατάσταση.
Μαθητής δεύτερος: Ίσως ο μεσήλικας, που είχε μεγαλύτερη επιμονή.
Καθηγητής: Δεν έχει σημασία παιδιά ποιος έφτασε πρώτος. Όπως δεν έχει σημασία αν δεν τα κατάφερε κανείς τους. Στην πραγματικότητα αυτό που έχει σημασία είναι η προσέγγιση της κορυφής που είναι η αλήθεια. Καθώς επίσης η θέληση να συνεχίζουμε να την αναζητούμε, όσο δύσκολος κι αν είναι αυτός ο δρόμος. Όσο κοντύτερα στην αλήθεια βρισκόμαστε, τόσο καλύτερα μπορούμε να αντιληφθούμε την ζωή μας και την θέση μας στην κοινωνία.
Οι μαθητές έμειναν άφωνοι! Ένας όμως ρώτησε:
«Μα καλά πως είναι δυνατό να μας μιλάτε για αλήθεια και να μας παραπλανείτε δια μέσω
μιας ψεύτικης ερώτησης; Εφόσον όπως υποστηρίζεται δεν είχε τελικά σημασία η ερώτηση;
Καθηγητής: Μα αυτό είναι το μυστικό της αναζήτησης. Αν το αληθινό είναι ο στόχος μας,το ψεύτικο θα αποτελέσει την αφορμή για αυτό το ταξίδι μας. Διότι δεν έχει αξία να γνωρίζεις μόνο το αληθινό, όπως δεν έχει αξία να γνωρίζεις μόνο το ψεύτικο. Σκοπός είναι να μπορείς να αντιληφθείς και τα δύο, ώστε αυτό να αποτελέσει την ώθηση προς τη σωστή πλευρά. Σωστή η παρατήρηση που ειπώθηκε. Θα σας πω τι μου συνέβη πριν χρόνια. Μια μέρα, καθώς έψαχνα πληροφορίες στο διαδίκτυο, βρήκα έναν πρώην φοιτητή μου ο οποίος είχε αναρτήσει απόψεις μου από τις σημειώσεις του Πανεπιστημίου, παρουσιάζοντάς τες ως δικές του. Πολλοί χρήστες τον συγχάρηκαν για τις γνώσεις του και τις απόψεις του, οι οποίες όμως άνηκαν σε εμένα. Έτσι λοιπόν θα μπορούσα να του αφήσω κι εγώ ένα μήνυμα σχολιάζοντας πως δεν ήταν έντιμο αυτό που έκανε να χρησιμοποιήσει απόψεις άλλων και να τις παρουσιάζει ως δικές του. Δεν θα ήταν σωστή αυτή μου η στάση;
Μαθητής: Σίγουρα θα ήταν σωστό.
Καθηγητής: Όμως προτίμησα να τον συγχαρώ για το γεγονός αυτό. Ότι χρησιμοποίησε πληροφορίες από τις σημειώσεις μου ώστε να τις αναρτήσει στη προσωπική του σελίδα. Επομένως, εσύ που το θεώρησες σωστό, θεωρείς πως έπραξα λάθος;
Μαθητής: (σκεπτικός) Όχι.
Καθηγητής: Είδες λοιπόν, ακόμη και αν νομίζουμε ότι έχουμε προσεγγίσει την αλήθεια, δεν πρέπει ποτέ να είμαστε απολύτως σίγουροι. Διότι η αλήθεια είναι αποτέλεσμα της κριτικής σκέψης. Για αυτόν ακριβώς το λόγο το ερώτημα που έθεσα δεν ήταν άσκοπο αλλά ούτε και ψεύτικο. Δεν αφορούσε όμως το νόημα της ιστορίας.
Υ.Γ. Μου το έστειλαν με email, το βρήκα ενδιαφέρον !!!
Ερωτικά Πάθη
Στην ερώτηση «ποιο θεωρείτε ότι είναι το πιο σεξουαλικό όργανο του σώματός μας»
σχεδόν κανείς, άνδρας ή γυναίκα, δεν θα σκεφτόταν να απαντήσει ότι το πιο σεξουαλικό όργανο του σώματός μας βρίσκεται κρυμμένο μέσα στο κεφάλι μας: είναι δηλαδή ο εγκέφαλός μας!
Μολονότι δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι τα άκρως «ερεθιστικά» μέρη του ανθρώπινου σώματος έχουν εξελιχθεί ακριβώς για να προσελκύουν και να ξυπνούν το σεξουαλικό μας ενδιαφέρον,
ο τελικός στόχος και αποδέκτης όλων αυτών των διεγερτικών σημάτων είναι πάντα ο εγκέφαλος:
η πραγματική μηχανή του σεξ και των ερωτικών μας συναισθημάτων.
Ακόμα κι όταν δεν το συνειδητοποιούμε -ή μάλλον εξαιτίας αυτής ακριβώς της ελλιπούς συνείδησης-τα αρχέγονα και ακαταμάχητα ερωτικά μας πάθη επηρεάζουν σημαντικά τις βασικές «επιλογές» της ζωής μας, καθορίζοντας υποχθόνια τις αποφάσεις και τη συμπεριφορά μας.
Οι άνθρωποι αφιερώνουν πολύ χρόνο για την προετοιμασία και την ικανοποίηση των ερωτικών τους αναγκών. Γεγονός που, από μόνο του, αποκαλύπτει τη μεγάλη σπουδαιότητα που έχει το σεξ στη ζωή μας.
Ο έρωτας δεν είναι ποτέ ένα ανώδυνο παιχνίδι.
Όταν μάλιστα από μια σχέση απουσιάζουν τα γνώριμα πάθη και οι ωδίνες του έρωτα, μπορούμε
να είμαστε σχεδόν βέβαιοι ότι, στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για έρωτα.
Όποιος έχει νιώσει έστω και μία φορά «τρελά ερωτευμένος», γνωρίζει τους παράγοντες που τροποποιούν σε τέτοιον βαθμό τη λειτουργία του εγκεφάλου μας όταν είμαστε ερωτευμένοι,
ώστε η «παράλογη» ερωτική συμπεριφορά μας να θυμίζει πράγματι αυτήν ενός τρελού!
Όποιος έχει πληγεί από τα βέλη του έρωτα, όποιος έχει υποφέρει από τη συνήθη ακολουθία των ερωτικών παθών-την παράλογη ζήλια διαδέχεται η αδικαιολόγητη ευφορία, τη βαθιά μελαγχολία η απερίγραπτη ευτυχία, θέλει να μάθει τι ακριβώς πυροδότησε μέσα του όλα αυτά τα σχεδόν αβάσταχτα συναισθήματα.
O ίδιος ο ερωτευμένος πιστεύει ότι τα πάντα εξαρτώνται από τον άλλον, από το αντικείμενο του ερωτικού του πόθου.
Πρόκειται όντως για μια ριζική αλλαγή της οπτικής μας γωνίας
Τόσο η ένταση της σεξουαλικής ηδονής όσο και η σφοδρότητα των ερωτικών μας συναισθημάτων,
είναι συμπεριφορές που ρυθμίζονται αυστηρά από παράγοντες οι οποίοι δρουν στο εσωτερικό του εγκεφάλου μας.
Επιπλέον επιδρούν εντελώς διαφορετικά στους άνδρες και στις γυναίκες!
Στους άνδρες, η σκέψη της γυναίκας που αγαπούν κινητοποιεί περιοχές του εγκεφάλου τους που σχετίζονται με την όραση και τη στύση, ενώ στις γυναίκες κυρίως τις εγκεφαλικές περιοχές που σχετίζονται με τις αναμνήσεις: οι άνδρες προτιμούν να βλέπουν το αντικείμενο του ερωτικού τους πόθου και οι γυναίκες να το φαντασιώνονται.
Οι άνδρες ερωτεύονται πιο εύκολα και πιο γρήγορα από τις γυναίκες.
Ο εγκέφαλός μας ανέπτυξε τρία διαφορετικά (λειτουργικά και ανατομικά) συστήματα που εξασφαλίζουν την επιτυχή αναπαραγωγή μας.
Το πρώτο εγκεφαλικό σύστημα σχετίζεται με τη σεξουαλική έλξη και επιθυμία που μας ωθεί να ζευγαρώνουμε.
Το δεύτερο επιτρέπει την ανάδυση του «ρομαντικού έρωτα» και χρησιμεύει ως κίνητρο για να αφιερώνουμε πολύ χρόνο και ενέργεια στον ερωτικό μας σύντροφο.
Το τρίτο εγκεφαλικό σύστημα διασφαλίζει τη μακροχρόνια σχέση με τον σύντροφό μας.
Τα σκοτεινά ερωτικά μας πάθη και η χαλιναγώγηση των σεξουαλικών μας ορμών ήταν ανέκαθεν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των κοινωνικών θεσμών (οικογένεια, θρησκεία, εκπαίδευση),
αλλά και των «ειδημόνων» (παπάδων, φιλοσόφων, επιστημόνων).
Εμείς ας ζήσουμε με όλη την ένταση και το πάθος που μας αξίζει !!!
Αναζήτηση
… Όπου κι αν σταθεί κανείς, όπου κι αν βρεθεί, γι’ αυτόν θ’ ακούσει να μιλάνε, τα πάθη του έρωτα περιγράφουν, την μυστηριώδη δύναμη που έλκει τους ανθρώπους και τους κάνει να μην μπορούν να ζήσουν ο ένας χωρίς τον άλλο.
Τόσο που να αναρωτιέται κανείς, αν όντως η ύπαρξή μας δεν μπορεί με άλλο τρόπο να σταθεί, να ζήσει
Ο άλλος είναι εκείνο το ιδιαίτερο στοιχείο που λείπει, το συμπλήρωμα,το μισό.
Και χωρίς το μισό ο άνθρωπος δεν μπορεί να νιώσει ολόκληρος.
Γι’ αυτό όλοι σχεδόν οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια διαρκή αναζήτηση του άλλου, προσπαθούν να καλύψουν το κενό που αισθάνονται με το πρόσωπο του άλλου.
Αυτή η δίψα είναι τελικά ένα από τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου, υποδηλώνει την ετερότητα που δεν μπορεί να νοηθεί, παρά μόνο σε αναφορά με το πρόσωπο του άλλου, ο οποίος πλησιάζει, στέκεται έξω από την πόρτα της καρδιάς μας, κτυπά και περιμένει να του ανοίξουμε.
Περιμένει να τον αφήσουμε να μπει στην καρδιά μας, να την γεμίσει
και να μας δώσει εκείνη τη γνησιότητα καρδιάς, αισθημάτων και αιωνιότητας,
να μας δώσει το έπαθλο του έρωτά του,
Μακάριος όποιος του ανοίξει.
Γιατί θα μάθει τη ζωή.
Και ζωή με πάθη, αλλά και με το πάθος, δηλαδή με τη θυσία για τον άλλο.
Κι εκείνος δείχνει το δρόμο.
Δεν μπορεί ο άλλος να γίνει το συμπλήρωμά σου, ούτε εσύ το δικό του,
αν δεν υποστείς το πάθος, που επιτυγχάνεται μέσα από την αμαρτία,
με τη θυσία του εγωισμού και της κακίας, με την αγάπη που υπερβαίνει το συμφέρον,
με την ελευθερία νου και ψυχής.
Αυτός έρχεται ξανά και ξανά στη ζωή μας.
Ξέρει ότι η καρδιά μας δεν έχει και πολλά περιθώρια ανοίγματος, αλλά επιμένει.
Επιμένει με τη φλόγα του ερωτευμένου, ο οποίος υπερνικά κάθε εμπόδιο προκειμένου
να φτάσει στο πρόσωπο που αγαπά.
Και περιμένει τη δική μας γνήσια δίψα.
Και ξεκινά έστω από μια απλή ματιά ή ένα χαμόγελο του προσώπου που αγαπά,
θέλει ένα μικρό τόπο στην καρδιά μας.
Για να την κάνει να πλημμυρίσει από μια γεύση διαφορετική.
Απαιτήσεις …
Ο άνθρωπος με αρετή είναι απαιτητικός με τον εαυτό του,
ενώ ο μικρός άνθρωπος είναι απαιτητικός με τους άλλους.
Ελαττώματα …
Ν’ αναγνωρίζουμε τα ελαττώματά μας, όταν μας κατηγορούν αυτό είναι σεμνότητα,
να τα αποκαλύπτουμε μπροστά στους φίλους μας είναι αφέλεια,
να τα εκθέτουμε μπροστά σε όλους αυτό είναι περηφάνια.
Της Χαρας και της λυπης 