Όνειρα …

Όνειρα … άλλοτε με το συνειδητό και άλλοτε πάλι με το ασυνείδητο
Κάποιες φορές με τα μάτια ανοικτά,ακούγοντας μια αγαπημένη φωνή να ψιθυρίζει ή και να σιωπά, φωλιασμένοι σε μια τρυφερή αγκαλιά, νοιόθωντας την ανάσα, τους χτύπους της καρδιάς …
Γνωρίζοντας την ίδια στιγμή οτι ποτέ δεν θα βγούν αληθινά, ξέροντας εκ των προτέρων πως μόλις περάσει η στιγμή και γίνει παρελθόν θα τα πάρει μαζί της
Κι όμως , εκείνες τις μοναδικές στιγμές γεύομαι τ’όνειρο, όχι, δεν το ζω, απλά το γεύομαι, το αγγίζω και είναι τόσο  βελούδινη η υφή του , τόσο μοναδική η ευωδία του, ακόμα και η γεύση του είναι τόσο … απαλή …
Όνειρα τόσο μικρά αλλα και τόσο μεγάλα όσο η στιγμή
Πόσο σημαντική είναι η στιγμή, πόσο σημαντικά είναι τα όνειρα …
Ένα παρατεταμένο αααχχχχ που εκφράζει την προσδοκία, όχι την ανακούφιση ή τον πόνο αλλα την ελπίδα οτι ίσως να πραγματοποιηθούν, να μας δοθει η δυνατότητα να τα ζήσουμε … ελάχιστα
Εικόνες που δημιουργει η φαντασία και σε πλυμυρίζουν συναισθήματα που γαληνεύουν την ψυχή
Και ύστερα …
Το όνειρο τελειώνει …
Σαν το τσιγάρο που το απόλαυσες αλλα έμεινε μόνο στάχτη και το απομεινάρι που βιάζεσαι να ξεφορτωθείς επειδή εχει δυσάρεστη μυρωδιά …
Όπως το ποτό που γεύτηκες και σου έφτιαξε τη διάθεση αλλα τώρα … σώθηκε … έμειναν τα παγάκια να λιώνουν , δίχως να μπορούν να εκπληρώσουν τον προορισμό τους … να το κάνουν δροσερό και επιθυμητό … αφήνοντας μόνο την υγρασία τους , το σημάδι , το αποτύπωμα του ποτηριού…
Κάτι υπήρξε σε εκείνο το σημείο …
Σε λίγο δεν θα θυμάμαι
Κάτι άλλο θα το αντικαταστήσει
Κι όμως
Όσο διαρκούσε η διαδικασία ήταν τόσο όμορφα …
Καταλήγω και πάλι στο ίδιο συμπέρασμα
Το ταξίδι τελικά είναι αυτό που μετράει
Ο δρόμος
Η διαδρομή
Ο προορισμός είναι πάντα το σημείο εκκίνησης για το επόμενο ταξίδι