Εμπιστοσύνη και εξάρτηση

Από μικρό παιδί δεν εμπιστευόταν την κρίση της, αφού άλλα έλεγε η καρδιά της και άλλα προσδοκούσα από αυτή. Κι αυτό τη φόβιζε.

Νόμιζε ότι δεν ήταν στα συγκαλά της αφού μια ζωή ξεχώριζε, οι άλλοι γελούσαν με τα όνειρά της.

Μπήκε στο πετσί του ρόλου που εκείνοι της υπέδειξαν, κρύβοντας αυτά που πίστευε βαθιά μέσα της, άλλωστε εκείνοι ήταν σίγουροι για την ορθότητα της γνώμης τους

Το πλούτο της καρδιάς και της ψυχής μπορούσαν να τ’ αγνοούν, να τα περιφρονούν, ίσως να μην ήταν ικανοί να τα διακρίνουν, μα ήταν αδύναμοι να αντισταθούν στο χρήμα, στην επίφαση της ζωής.

Είχαν ανάγκη την αναγνώριση , για να θάψουν σε κρύπτες τις αδυναμίες και την ανεπάρκειά τους.

Όσο θεωρούσε ότι ο περίγυρος αποτελούνταν από δυνατούς εκ φύσεως, επειδή αυτή την απατηλή εικόνα πρόβαλλαν, μόλις ανασήκωσε τη μάσκα, ανακάλυψε την ανυπαρξία, το κενό. Έγινε με μιας εκείνη η ισχυρή , αφού βρήκε τη δύναμη να βγει από την εξάρτησή τους.

Φταίει ο νούς

Οι ανάγκες της διέφεραν τόσο από αυτές του περίγυρου, που δεν τολμούσε να τις εκφράσει. Κάποιος, ύπουλα τη συμβούλευε, να ακολουθεί το πλήθος ώστε να μην πολυδιακρίνεται από το σύνολο και βομβαρδίζεται από επώδυνες κριτικές. Ο νους της έφταιγε, που την υποχρέωνε να καταπνίγει τα συναισθήματά της, τα όνειρά της, τις αληθινές της αξίες, σε μια σκοτεινή γωνιά του μυαλού, εξαιτίας του είχε ακολουθήσει την ψυχρή και στείρα λογική. Πώς να μην το έκανε, τη στιγμή που όλος ο κόσμος λειτουργούσε μ’ αυτό τον τρόπο? Σιγά σιγά, παγιδεύτηκε σε μια ύπαρξη στεγνή, υλιστική, όπου δεν υπήρχε χώρος για αληθινά αισθήματα.

Χρόνια ολόκληρα πιεζόταν να λειτουργήσει σαν ρομπότ, μοναδικό της μέλημα να εξασφαλιστεί, να ανέβει κοινωνικά, να πετύχει, για να αποδείξει ότι κάτι άξιζε, παρά τις δηλητηριώδεις κατηγορίες, να την εκτιμήσουν οι άλλοι, εφόσον δεν εκτιμούσε ούτε αγαπούσε η ίδια τον εαυτό της.

 

 

Το ένστικτο δεν σφάλλει, αρκεί να μάθουμε να το εμπιστευόμαστε.

Δεν θ’ άφηνε κανένα στο κόσμο, με το πρόσχημα ότι τάχα την αγαπάει και θέλει το καλό της,  το παραμικρό περιθώριο ή δικαίωμα να καθοδηγεί τη ζωή της. Αρκετά εκμεταλλεύτηκαν αυτή την ευκαιρία οι πάντες. Με τις αστείρευτες απαιτήσεις τους και την αδιάκοπη έλλειψη ικανοποίησης της είχαν ισοπεδώσει την προσωπικότητα. Την ταπείνωναν, χρόνο με το χρόνο, σε σημείο να χάσει κάθε εμπιστοσύνη στον εαυτό της και να τον θεωρώ ανάξιο για το οτιδήποτε.

Βρήκε το σθένος να τους βγάλει όλους απ’ τη ζωή της, να θέσει οριστικά και αμετάκλητα τέλος στην απελπισία, στα σπασμένα νεύρα.

Έμεινε μόνη, καλύτερα, παρά παγιδευμένη στα ασφυκτικά τους δίκτυα, να αγωνίζεται μάταια να πάρει μια επιβράβευση , που ούτως ή άλλως δεν θα ερχόταν ποτέ.

Της έμειναν τα νιάτα και τα όνειρα σε αφθονία, η ζωή την καρτερούσε ξέχειλη από εκπλήξεις και περιπέτειες, το ήξερε, εξαρτιόταν από ‘κείνη αν θα τις άρπαζε ή θα άφηνε να της ξεφύγουν.

Τα έλεγε και τα ξανακουβέντιαζε με τον εαυτό της, καιρό τώρα, προσπαθώντας να πειστεί να επιβιώσει, παρά τις πληγές που της άνοιγαν και αιμορραγούσαν χρόνια τώρα.

Θα ξεκινούσε από το μηδέν, να χτίσει στο στέρφο έδαφος του παρελθόντος ένα καινούριο πεπρωμένο, ικανό να απαλύνει το πλήγμα από τις αλλεπάλληλες προδοσίες.

Τα εγκατέλειπε όλα, δίχως κανένα δισταγμό. Την δήθεν καριέρα, την κενή κοινωνική της θέση, τον ψευτοσύζυγο και την επίπλαστη εξασφάλιση που υποθετικά της προσέφερε, τα πάντα ! Για να ζήσει πραγματικά! Με τα δικά της μέτρα και σταθμά, όπως ήθελε εκείνη κι όχι όπως όριζαν οι άλλοι.

Κάποιο κομμάτι της ύπαρξής της εδώ και χρόνια κλοτσούσε, επαναστατούσε, όλο και πιο έντονα, πιο απαιτητικά. Όσο υπάκουε σε κανόνες άλλων, τόσο το κομμάτι του εαυτού της γινόταν πιο επιτακτικό. Διαφορετική ζωή ονειρευόταν, άλλη της επιτρεπόταν να ζήσει. Ασφυκτιούσε.

Άργησε, αλλά κατάλαβε ότι έπρεπε να ακούσει την καρδιά της μονάχα.

Αισθηματική σιωπή

Στα αισθήματα μπορεί κανείς να επιβάλλει σιωπή, όρια όμως ποτέ.

Το πάθος αξίζει περισσότερο από την απάθεια. Στον κόσμο τίποτα δεν πραγματοποιήθηκε χωρίς πάθος. Τίποτα δεν σε αναστατώνει αν δεν το επιθυμείς. Ίσως οφείλουμε στα πάθη τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του πνεύματος.

Κάθε άνθρωπος όταν έρθει σε επαφή με τον έρωτα γίνεται ποιητής.

Η καρδιά έχει τους λόγους της, τους οποίους αγνοεί η λογική. Η λογική είναι ανίκανη να λύσει τα προβλήματα της καρδιάς. Ο μόνος τρόπος για να καταλάβεις το νόημα της ζωής, είναι, να βάλεις την αγάπη πάνω από τη λογική.  Όποιος αγαπάει ξέροντας το γιατί, δεν αγαπάει. Για να νοιώσουμε την ευτυχία, καλούμαστε να την εννοήσουμε σαν ανταμοιβή και όχι σαν σκοπό.

Όχι μόνο το φαίνεσθαι , αλλά και το είναι.

Καθένας έχει τρείς χαρακτήρες : αυτόν που δείχνει, αυτόν που έχει και αυτόν που νομίζει πως έχει.

Δεν έχει σημασία τι νομίζεις εσύ πως είσαι, αλλά τι πραγματικά είσαι.

Το πραγματικό χαρακτήρα του ανθρώπου τον δείχνουν οι πράξεις που κάνει όταν ξέρει ότι δεν θα τις μάθει κανείς, φαίνεται δε όταν περιγράφει τους άλλους.

Ο άνθρωπος δεν είναι ότι γεννιέται αλλά ότι γίνεται. Όταν δεν είμαστε εκείνο που πρέπει, ας είμαστε τουλάχιστον εκείνο που μπορούμε.

Όσα η ψυχή επιθυμεί, αρέσκεται και να τα πιστεύει. Όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και τρόπος. Πιστεύουμε εύκολα ότι φοβόμαστε ή ελπίζουμε. Ότι διακαώς ποθούμε, αυτό πιστεύουμε.

Ο κόσμος ανήκει στους αισιόδοξους, οι απαισιόδοξοι είναι θεατές.

Μοναχοί μας δημιουργούμε την τύχη μας και την ονομάζουμε μοίρα. Μερικοί άνθρωποι είναι κυρίαρχοι της μοίρας τους. Η μοίρα είναι ανθρώπινη υπόθεση και πρέπει να ρυθμίζεται από τον ίδιο τον άνθρωπο. Οι άνθρωποι δεν είναι δημιουργήματα των περιστάσεων, αλλά οι περιστάσεις δημιουργήματα των ανθρώπων. Κάθε παίκτης οφείλει να δεχτεί τα φύλλα που του μοιράζει η ζωή, από τη στιγμή που τα παίρνει στο χέρι όμως, είναι εκείνος μόνο που αποφασίζει πώς να παίξει.

Είμαστε ότι σκεφτόμαστε

Όλη μας η ύπαρξη καθορίζεται από τις σκέψεις μας. Οι σκέψεις διαμορφώνουν το χαρακτήρα, ο δε χαρακτήρας είναι η μοίρα του ανθρώπου. Δεν λέμε πάντα ότι σκεφτόμαστε, αλλά καλό είναι να σκεφτόμαστε πάντα ότι λέμε, γιατί οι σκέψεις είναι σαν τα μπούμερανγκ.

Η καλλιέργεια της θέλησης είναι το μυστικό της ύπαρξης. Όλοι είμαστε γεννημένοι για κάτι καλύτερο. Για να φτάσει κανείς στην επίτευξη του σκοπού του, δεν χρειάζεται τόσο εξαιρετικό ταλέντο, όσο μια δυνατή θέληση. Είναι μακρύς ο δρόμος από την πρόθεση ως την πράξη. Τον δρόμο που έχεις να διανύεις, κανείς δεν μπορεί να τον περπατήσει για σένα. Δεν ελευθερώνεσαι από κάτι αποφεύγοντάς το, παρά διασχίζοντάς το. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανακαλύψει νέους ωκεανούς , αν δεν έχει το κουράγιο να χάσει τη θέα της ακτής. Κάθε τι που η ψυχή επιθυμεί πολύ, το πετυχαίνει. Η επιθυμία όταν κορεσθεί, πεθαίνει κιόλας. Νικούν όσοι πιστεύουν ότι θα νικήσουν.