Απουσία

Η ξαφνική σιωπή και απουσία οφείλετε σε λόγους υγείας .
Όχι προσωπικούς, αλλά που με αγγίζουν βαθιά.
Αιφνίδια κατάρρευση της ήδη ευαίσθητης υγείας της μητέρας μου
Εισαγωγή στο νοσοκομείο
Ένα βήμα μπρος . . . και δυο πίσω !!!
Ένα φτιάχνει . . .  άλλο χαλάει !!!!
Προσπαθούν να ανακτήσουν τις ισορροπίες
Αγώνας δρόμου !!!
Αγωνία !!!
Ξενύχτια !!!
Στεναχώρια !!!
Τα κορίτσια μου –δυο από τα τρία – σε διακοπές
Η μία μαζί μου αλλά με επαγγελματικές υποχρεώσεις
Σκάντζα  βάρδια, να πάω σπίτι, να κάνω ένα αστραπιαίο ντους, να πάρω κάποια απαραίτητα, να βάλω πλυντήριο και με την ψυχή στο στόμα να επιστρέψω
Η μεγάλη συμπαραστέκεται τηλεφωνικά
– Θέλεις να επιστρέψω
– Όχι βέβαια, ξεκουράσου, δεν ξέρουμε ποια θα είναι η συνέχεια …

Την προηγούμενη Κυριακή επέστρεψε και η μικρή
Δεν της είχα πει τίποτε
Επέμενε να τη δει, δεν άντεξε για πολύ, συγκινήθηκε, πνίγηκε από το περιβάλλον, με την ανημποριά της μέχρι πρότινος αεικίνητης γιαγιάς …

Δευτέρα επέστρεψε και η μεγάλη
Ήμουν αναγκασμένη να γυρίσω στο γραφείο, η άδειά μου είχε λήξη
Ναι , ήμουν σε 10ήμερη άδεια την οποία πέρασα στα δωμάτια και τους διαδρόμους του νοσοκομείου!!!!
Από την προηγούμενη Δευτέρα λοιπόν κάνουμε 3 βάρδιες
Από μια μοιράζονται οι μεγάλες μέχρι το απογευματάκι, παράλληλα με τη δουλειά τους, εγώ μόνιμα την απογευματινή και βραδινή

Νοιώθω άσχημα που τα κορίτσια μοιράζονται την έννοια της αρρώστιας και του νοσοκομείου μαζί μου
Θα ήθελα να μπορούσαν να περάσουν ένα ακόμα ανέμελο καλοκαίρι, για όσο έχουν τη δυνατότητα, για όσο περισσότερο μπορώ να τους το παρέχω
Με μαλώνουν ότι είμαι υπερπροστατευτική και ευθυνομαζώχτρα
Ότι δεν έχω μάθει να μοιράζω αρμοδιότητες στη ζωή μου
Ισχύει αυτό, έχουν δίκαιο

Δεν θέλω να τις επιβαρύνω με προβλήματα
Πιστεύω και ελπίζω να το ξεπεράσουμε σύντομα
Να επανέλθουμε στην προτέρα κατάσταση

Μεγαλείο !!

Μιλώντας στο τηλέφωνο με το φιλαράκι, μου έριξε την πρόταση :
« Το απόγευμα πάω για ψαροντούφεκο, έχω στήσει καρτέρι σε ένα ροφό, έρχεσαι παρέα? Θα κάνουμε τη διαδρομή , θα τα πούμε, θα βουτήξω , θα έχεις την ησυχία σου για καμιά ώρα, και επιστρέφουμε … ίσως με το ροφό»
«Έρχομαι με μια προϋπόθεση , μάλλον με δύο. Θα κεράσεις καφέ για την παραλία να τον απολαύσουμε στα βραχάκια και θα μου δώσεις και ένα βιβλίο για συντροφιά όσο εσύ θα ασχολείσαι με το … ροφό »
Πήραμε το δρόμο συζητώντας  χιλιάδες θέματα, αυτός ο άνθρωπος είναι απόλαυση. Το μυαλό του λειτουργεί με αμέτρητες στροφές σε κάθε κλάσμα δευτερολέπτου. Αναλύσαμε και κουβεντιάσαμε , γελάσαμε και πειράξαμε ο ένας τον άλλο, ξαναρχίσαμε τις βαθυστόχαστες κουβέντες
Κάναμε μια στάση για καφέ και νερό (η πρώτη προϋπόθεση ), λίγο πριν προσεγγίσουμε το σημείο προορισμού, τη φωλιά του ροφού.
Φτάνοντας αντίκρισα μια τοποθεσία που έχει δυνατότητα να ικανοποιήσει σχεδόν τους πάντες (το φιλαράκι συγκαταλέγεται στους πλέον απαιτητικούς )
Κάποιο σημείο της έχει αμμουδιά και ρηχά σχετικά νερά, με ομπρέλες για οικογένειες και παιδιά, κάποιο άλλο αμμουδιά με διάσπαρτα βράχια για συντροφιές δίχως μικρά παιδιά και στη συνέχεια μόνο βράχια που ευχαριστούν όσους αρέσκονται στο ψαροντούφεκο (βλέπε φιλαράκι)
Καθίσαμε στα βράχια, ο ήλιος πλησίαζε στη δύση του, απολαύσαμε το καφέ και το τσιγάρο μου εγώ, το καφέ και το πουράκι του εκείνος ( ιδιόρρυθμος γαρ) συνεχίζοντας να κουβεντιάζουμε, τόσο όμορφα, τόσο αβίαστα, άλλοτε γελώντας (περισσότερο εγώ, εκείνος το κάνει σπάνια ) και άλλοτε πιο σκεπτικοί …
Όταν ήρθ’ η ώρα να βουτήξει (έχοντας όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό) μ’ άφησε να βυθιστώ και ‘γω με τη σειρά μου στο τοπίο , συντροφιά με τις «Αόρατες πόλεις » του Καλβίνο (δεύτερη προϋπόθεση)
Ήταν οι στιγμές που το τοπίο με συνεπήρε, πότε διαβάζοντας δυο σελίδες και πότε αγναντεύοντας την απεραντοσύνη της θάλασσας , το μυαλό ταξίδευε.
Πλημμύρισε η ψυχή γαλήνη … κατανοώντας για ακόμα μια φορά το πόσο λίγοι είμαστε μπροστά στο μεγαλείο της φύσης.
Την ώρα που ο ήλιος άλλαζε θέση με το φεγγάρι, παραχωρώντας του τη κυριαρχία , το φιλαράκι αναδύθηκε σαν Ποσειδώνας  αλλά δίχως λάφυρα.
«Πως πέρασες? Πως σου φαίνεται εδώ?»
«Γαλήνεψα … Σ’ ευχαριστώ !!!»
Ήταν απόλυτα ακριβείς η χρήση της συγκεκριμένης λέξης, αυτό το συναίσθημα γέμισε την ψυχή μου…
Στο δρόμο της επιστροφής , με την ανάλογη καζούρα για την έλλειψη του ροφού, υπήρχε τόση συντροφικότητα στην ατμόσφαιρα , τόση οικειότητα που ελάχιστοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να προσφέρουν, το φιλαράκι την προσφέρει  αφειδώς στους γύρω του.

Όσο μπορείς …

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.
                           Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Μας αφορά όλους σε κάποιο βαθμό !!!

Αφιερωμένο εξαιρετικά !!!

Κανείς μας δεν μπορεί να δώσει κάτι που ΔΕΝ έχει
Για να σε ενοχλήσει η συνείδηση σου , είναι απαραίτητη η ύπαρξή της
Χρειάζεται μεγαλείο ψυχής τελικά για να μπορέσεις να πεις μια κουβέντα που δεν θα στάζει φαρμάκι
Απαιτείται ψυχικό απόθεμα για να καταπιείς το δηλητήριο , για να μην το στάξεις στην πληγή του συνανθρώπου σου
Δεν διαθέτουμε όλοι τις ίδιες αρετές
Δεν έχουμε όλοι μας τα ίδια χαρίσματα
Έχω μάθει στην μέχρι τώρα πορεία μου , να λειτουργώ με γνώμονα τη θετική σκέψη.
Θα συνεχίσω να είμαι απλά ο εαυτός μου
Αν αυτό δεν είναι αρεστό σε κάποιους , έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να  μην ασχολούνται μαζί μου. Δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνούμε ΟΛΟΙ με ΟΛΟΥΣ
Σαφέστατα υπάρχουν ορισμένοι στους οποίους η όποια παρουσία μου τους είναι απλά αδιάφορη . Ακόμα και η αδιαφορία μπορεί να εκληφθεί ως ενέργεια.
Γνωρίζω όμως ότι υπάρχουν και κάποιοι , ελάχιστοι, ίσως μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού (έκπληξη!) οι οποίοι διαβάζουν πίσω από τις γραμμένες ή ειπωμένες λέξεις.
Σημαντικό για μένα είναι να ξεχωρίζεις από το πλήθος θετικά
Δίχως προσποιήσεις , δίχως ειρωνείες και σαρκασμούς οι οποίοι το μόνο που καταφέρνουν είναι να καθιστούν ολοφάνερο αυτό που με περίσσια επιμέλεια προσπαθούν να κρατήσουν επτασφράγιστο μυστικό

Μπορείτε να βρείτε άλλο τόπο να αδειάσετε το αβάσταχτο φορτίο σας.

Καλή , ευχάριστη και δημιουργική μέρα να έχουμε

Παρασκευή και 13 άλλωστε σήμερα, οι βρικόλακες κυκλοφορούν ελεύθερα

Το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο ?

Απαισιοδοξία είναι η ψυχική εκείνη διάθεση κατά την οποία αντικρίζουμε με πίκρα στην καρδιά , χωρίς ελπίδες και εμπιστοσύνη , τη ζωή και τα προβλήματα που μας παρουσιάζονται
Είναι η θεωρία πως ο κόσμος όπου ζούμε είναι μάταιος , οι χαρές ελάχιστες φευγαλέες, ουσιαστικά ανύπαρκτες και οι άνθρωποι με τις κακίες τους, τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντά τους και τις σκοτεινές γενικά παρορμήσεις των ενστίκτων τους, τον μεταβάλουν σε κόλαση.
Μα η απαισιοδοξία είναι δόγμα διαλυτικό. Αφαιρεί από τον άνθρωπο κάθε ενδιαφέρον , κάθε δραστηριότητα κάθε βεβαιότητα και τον κάνει ενεργούμενο των αδυναμιών του, στις οποίες δεν μπορεί ή δεν θέλει να αντιδράσει. Έτσι καταντά αντικοινωνικός άχρηστος για τον εαυτό του και επικίνδυνος για τους άλλους.
Η ζωή έχει βέβαια πολλές εναντιότητες , μας δίνει λογής απογοητεύσεις , μα οφείλουμε πάντα να αγωνιζόμαστε για να τις υπερπηδάμε ή να τις εξουδετερώνουμε, ο αγώνας και η πάλη είναι στοιχεία συνυφασμένα με τη ζωή, αποτελούν το κύριο νόημα της ζωής
Όταν μάλιστα επιβαλλόμαστε στις αντίξοες συνθήκες τότε η νίκη μας έχει μια αξία υπέρτατη και ιδιαίτερα όταν η νίκη αυτή , η γόνιμη και δημιουργική , έρχεται μετά από μακροχρόνιους μόχθους, κάποτε οδυνηρούς, να δικαιώσει την αλύγιστη εμμονή μας στα ιδανικά και στην αισιοδοξία μας για την επίτευξη του σκοπού μας
Απαισιοδοξία σημαίνει ηττοπάθεια, κακομοιριά, σημαίνει ζωντανό θάνατο.
Ο απαισιόδοξος  τα βλέπει όλα μαύρα, βλέπει στους ανθρώπους , στα πράγματα στις καταστάσεις μόνο την αρνητική τους πλευρά.
Αισιοδοξία είναι η διάθεση του ανθρώπου να τα βλέπει όλα από την καλή τους όψη.
Όταν όλα γύρω μας τα βλέπουμε ευχάριστα και μας ικανοποιούν, μας δίνουν χαρά  και μας φτερώνουν τις ελπίδες , το θάρρος , μας δυναμώνουν την αυτοπεποίθηση και την πίστη πως ο κόσμος αυτός φτιάχτηκε για να ευτυχούν οι άνθρωποι.
Για να ναι ο άνθρωπος αισιόδοξος πρέπει πάντα να χει ζωντανά ιδανικά. Όσο πιο ζωντανά και πιο ανθρωπιστικά είναι τα ιδανικά του και όσο πλατύτερα και βαθύτερα τα αισθανόμαστε  , τόσο και η αισιοδοξία μας γίνεται πιο αποτελεσματική στην πράξη.
Και αυτό παρ’όλες τις ασχήμιες και τις ταλαιπωρίες που μας επιφυλάσσει η ζωή , γιατί το κακό είναι μέσο προαγωγής προς το αγαθό
Όπως ο άνθρωπος δεν έχει έμφυτη μέσα του την αγάπη για την αλήθεια ή τη ροπή για το ψέμα , όπως δεν γεννιέται ούτε καλός, ούτε κακός, έτσι δεν γεννιέται ούτε αισιόδοξος , ή απαισιόδοξος.
Ο άνθρωπος γίνεται καλός ή κακός, αισιόδοξος ή απαισιόδοξος, δειλός ή γενναίος μέσα στη ζωή και με τη ζωή, ανάλογα με την ανατροφή και την επίδραση που δέχεται από το περιβάλλον του. 

Περί Αγάπης ο λόγος …

᾽Εὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ  καὶ τῶν ἀγγέλων,
 ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον.
 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν,
 καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι.
 καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι,
 ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.
῾Η ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ,
 ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ,
οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν,
οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ·
 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.
 ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει.
 εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται·
 εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν·
ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται.
 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζό μην·
ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου.
 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾽ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι,
 τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον·
ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην.
νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα·
 μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

Υ.Γ 1 Όσες προσπάθειες και αν έκανα να το αποδώσω στην καθομιλουμένη απέβηκαν άκαρπες… Στο προτότυπο μόνο μπορεί να αποδοθεί (κατα την ταπεινή μου άποψη) το μεγαλείο του νοήματος …

Υ.Γ 2 Οχι !!! δεν είμαι θεούσα , ούτε θρησκόληπτη !!!

Ανοικτή επιστολή …

 Αγάπης απο όλα τα παιδιά κάθε ηλικίας προς όλες τις μαμάδες

Αγαπημένη μου μητέρα,

1η Μη φοβάσαι να είσαι σταθερή μαζί μου. Αυτό θα με κάνει να νιώθω περισσότερη σιγουριά.

2η Μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω πολύ καλά πως δεν πρέπει να μου δίνεις οτιδήποτε σου ζητώ. Σε δοκιμάζω μονάχα για να δω.

3η Μη με κάνεις να νιώθω μικρότερος από ότι είμαι. Αυτό με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά το «σπουδαίο».

4η Μη μου κάνεις παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείς. Θα προσέξω περισσότερο αυτό που θα μου πεις, αν μου μιλήσεις ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας.

5η Μη μου δημιουργείς το συναίσθημα πως τα λάθη είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω.

6η Μη με προστατεύεις από τις συνέπειες των πράξεών μου. Χρειάζεται καμιά φορά να πάθω.

7η Μη δίνεις μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα ίσα για να κερδίσω την προσοχή που ζητούσα.

8η Μη μου κάνεις συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατεύσω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό.

9η Μη μου δίvεις επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος όταν δεν τις κρατάς.

10η Μην υποτιμάς την τιμιότητά μου. Συχνά οι απειλές σου με οδηγούν στην ψευτιά.

11η Μη πέφτεις σε αντιφάσεις. Με μπερδεύεις έτσι αφάνταστα και με κάνεις να χάνω την πίστη μου σε σένα.

12η Μη με αγνοείς όταν σου κάνω ερωτήσεις, γιατί θα ανακαλύψεις πως θα παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές.

13η Μην προσπαθείς να με κάνεις να πιστέψω πως είσαι τέλεια ή αλάνθαστη. Είναι μια δυσάρεστη έκπληξη για μένα όταν ανακαλύπτω πως δεν είσαι ούτε το ένα ούτε το άλλο.

14η Μη διανοηθείς ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σου αν μου ζητήσεις συγγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σου μου δημιουργεί πολύ θερμά αισθήματα απέναντί σου.

15η Μην ξεχνάς πως μ’ αρέσει να πειραματίζομαι. Χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω. Σε παρακαλώ παραδέξου το.

16η Μην ξεχνάς πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Θα πρέπει να σου είναι δύσκολο να κρατήσεις το ίδιο βήμα με μένα, αλλά προσπάθησε σε παρακαλώ.

17η Μην ξεχνάς πως δεν θα μπορέσω ν’ αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δεν χρειάζεται να το πω, έτσι δεν είναι;

Με σεβασμό και αγάπη, το παιδί σου.
Η παιδαγωγική αυτή επιστολή βασίζεται στην Ατομική Ψυχολογία του A. Adler

Για τα παιδιά

Τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας παιδιά
Είναι γιοι και κόρες της λαχτάρας της ζωής για τον εαυτό της

Έρχονται στον κόσμο μέσα από σας ,
 αλλά δεν προέρχονται από σας
Και παρότι είναι μαζί σας , δεν ανήκουν σε σας
Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας , όχι όμως τη σκέψη σας
Γιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις

Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους, όχι όμως την ψυχή τους
Γιατί η ψυχή τους ζει στο Αύριο, που εσείς δεν μπορείτε να το επισκεφθείτε ούτε καν στα όνειρά σας

Μπορείτε να πασχίσετε να τους μοιάσετε, μην προσπαθείτε όμως να τα κάνετε να σας μοιάσουν
Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει πίσω, ούτε μένει στο χθες
Είστε τα τόξα από τα οποία τινάζονται σαν ζωντανές σαΐτες τα παιδιά σας

Ο τοξότης βλέπει το στόχο στη γραμμή του Απείρου και σας λυγίζει με τη δύναμή Του ώστε οι σαΐτες Του να φύγουν γοργά και να φτάσουν μακριά

Δεχτείτε το λύγισμά σας στα χέρια του με χαρά

Γιατί Αυτός όπως αγαπά τη σαΐτα που εκτοξεύεται , αγαπά και το τόξο που είναι σταθερό
                                                                            

                                                                                  Χαλίλ Γκιμπράν

Καθώς Ωριμάζω …

Έμαθα πως δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σ’ αγαπήσει. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τον κυνηγάς επίμονα μέχρι να τον πιάσει πανικός
και να παραδοθεί.

Έμαθα πως όσο και αν νοιάζομαι για κάποιον άνθρωπο, μερικοί είναι απλώς μαλάκες.

Έμαθα πως παίρνει χρόνια πολλά για να δημιουργήσω εμπιστοσύνη και δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από μια υποψία, χωρίς αποδείξεις, για να την καταστρέψει.

Έμαθα πως δεν πρέπει να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. Είναι σε πολύ πιο χάλια κατάσταση απ’ ότι φαντάζεσαι.

Έμαθα πως είμαστε υπεύθυνοι για ότι κάνουμε, εκτός αν είμαστε διασημότητες

Έμαθα πως όσο καυτή και χυμώδης είναι μια σχέση στην αρχή, το πάθος μειώνεται σιγά σιγά και είναι καλύτερα να πάρει τη θέση του ένα γερό
πορτοφόλι.

Έμαθα πως γι’ αυτούς που νοιάζεσαι περισσότερο στη ζωή, την
κοπανάνε πολύ γρήγορα και οι λιγότερο σημαντικοί απλά δεν
φεύγουν ποτέ.

ΥΓ. Μου το έστειλε ενας φίλος, ο συγραφέας παραμένει άγνωστος !!

Άλλοι στη στιγμή σου

Μουσική στα αυτιά, εκεί, κολλημένα , δυνατά.
Να δίνει το ρυθμό σε όλα όσα αφόρητα τους λείπει.
Μουσική να σβήνει ήχους και θορύβους, του δρόμου και της ψυχής.
Μέρα ή νύχτα, με φεγγάρι ή χωρίς, λεπτομέρεια ασήμαντη.
Και το κορμί, ασυναίσθητα, να ακολουθεί το ρυθμό, να αρχίζει να κινείται, να πάλλεται, να αφήνεται στο κύμα που το παρασύρει.
Αντί για άσφαλτο βλέπεις κύμα.  Αντί για τσιμέντο σκοντάφτεις σε δέντρο.  Αντί για πρόβλημα βλέπεις άλμα και όνειρο.
Στους όποιους περαστικούς προκαλεί εντύπωση (εδώ καλά καλά δεν χορεύει ο κόσμος εκεί όπου θεωρητικά γι αυτό ακριβώς το λόγο πηγαίνει), αλλά τελικά χαμογελάνε.
Όχι, δεν είναι γιατί σε περνάνε για τρελό- υπάρχουν και αυτοί. Ούτε γιατί     « θέλουν το κακό σου » .  Δεν είναι ανάγκη να θέλουν κάτι ή να νομίζουν κάτι.  Συμβαίνει απλά να χαίρονται βλέποντας κάποιον να ευχαριστιέται αυτό ακριβώς : τη στιγμή, τη δεδομένη, την απόλυτη, που το γύρω εκμηδενίζεται μπροστά της εμπεριέχοντας τα απολύτως απαραίτητα (για τον καθένα).
Αφού το βλέπεις, και αυτοί χαμογελάνε (δεν γελάνε, αρκετά με τις κακίες).
Κοντοστέκονται και χαζεύουν την ελευθερία και την αλήθεια της στιγμής, σχεδόν ασυναίσθητα. Υπάρχουν ακόμα (και) μη – μικρόψυχοι άνθρωποι που αναγνωρίζουν και χαίρονται με τη στιγμή του άλλου.
Ευτυχώς !!!!!!!!