Μνήμες

Έρωτες εφηβείας 

Πόση προσμονή
Τι απίστευτο χτυποκάρδι
Ένα τηλεφώνημα που περιμένεις
Τι να βάλω?
Δεν έχω τίποτα που να μου ταιριάζει
Όλα τα ρούχα μου είναι ελεεινά, απαίσια, κανένα δεν με κολακεύει
Είμαι πολύ κοντή, πολύ ψηλή , με παραπάνω κιλά, ιδιαίτερα αδύνατη δίχως ελκυστικές καμπύλες
Πώς να φτιάξω τα μαλλιά μου , κάτι να τονίζει τα μάτια μου,
Δεν θα του αρέσω
Να δεις , αυτό θα είναι το πρώτο και το τελευταίο μας ραντεβού
Σπυράκι είναι αυτό !!!!!!!!!!!!
Αχ !!! δεν αντέχω , δεν μπορώ να εμφανιστώ σε τέτοια χάλια !!!
Αν όμως του πω ότι δεν θα συναντηθούμε θα νομίζει ότι το μετάνιωσα, ότι δεν μου αρέσει, ότι ….
Τι θα κάνω???????????
Κι αν εμφανιστώ όμως έτσι … απαπαπαπα !!!!!!!!!!
ΑΔΥΝΑΤΟΝ
ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΝΝΝ    Το τηλέφωνο
 « ʼστο μαμά, για μένα είναι !!!! » (τσιρίδα, πανικός )
– Ναιαιαι  (ναζιάρικα, έτσι κάνουν σε όλες στις ταινίες, μάλλον αυτό αρέσει στα αγόρια )
– Γεια  (προσπαθεί να κάνει τη φωνή του λίγο βαριά, λίγο αδιάφορη )
– Γεια !!! (μην δείξω και μεγάλο ενθουσιασμό , μακάρι να μην καταλάβει )
– Τι κάνεις ? (σκέφτεται πώς να μου πει μάλλον ότι μετάνιωσε)
– Καλά, εδώ … ( γι αυτό μου τηλεφώνησε ?)
– Να σου πω, (παύση ) (καρδιοχτύπι) πάμε καμιά βόλτα ? (ότι θέλει ας γίνει )
– Πότε ? (θα το καταλάβει , τελείωσε, το κατάλαβε , είμαι χαζή εντελώς)
– Τώρα μωρέ !!!! (έδειξα υπερβολική βιασύνη μάλλον)
– Ναι … Πάμε … (συγκρατήσου, δεν πρέπει να καταλάβει ότι πηδάς από τη χαρά σου )
– Σε μισή ώρα στο παρκάκι? ( καλά πάμε !!!)
– Εντάξει !!!  Τα λέμε
– Γεια
– Γεια

ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ
ΝΑΙ
ΝΑΙ
ΝΑΙ

Αχ δεν προλαβαίνω, τι να κάνω ?
ΓΡΗΓΟΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ  (το jean και το μαύρο το μπλουζάκι )

– Μαμάαααα , που είναι το μαύρο μπλουζάκι ?
– Στην ντουλάπα σου το έβαλα
– Δεν το βρίσκω !!!!!!  που είναι  ?????
Η μαμά εμφανίζεται στο δωμάτιο, ήρεμη, πρόθυμη όπως πάντα να βοηθήσει .
– Ελα κορίτσι μου, νάτο  (μα τι έπαθε ?)
– Φεύγω , δεν θα αργήσω !!!
– Στο καλό, (συνεχίζει χαμηλόφωνα στην κλειστή πια πόρτα) καλά να περάσεις , να προσέχεις μωρό μου !!!!