Βρέθηκαν να τρώνε σ’ ενα ταβερνάκι στη Πλάκα η μητέρα , καλοδιατηρημένη γύρω στα εβδομήντα, με τις δυο της κόρες περασμένα σαράντα, όμορφες γυναίκες, και οι τρείς τους, αρχοντικές.
Η μητέρα αλλιώτικη σήμερα. Στο πρόσωπό της είχαν ζωγραφιστεί μια δύναμη ψυχής και ταυτόχρονα μια παιδική αθωότητα. Τα κορίτσια παραξενεύτηκαν που είδαν τη μάνα τους να ‘χει τον πρώτο λόγο, ενα λόγο μεστό, δίχως τις περιττές και καλοστόλιστες λέξεις που θολώνουν το νου.
– Μάνα, τι θα πάρεις?
– Τι θα ΄θελα ρωτάς?
– Ναι καλέ !
– Τα χαμένα μου νιάτα . Μη με κοιτάτε παράξενα. Διώξτε απ τη ψυχή σας το φόβο όσο είναι νωρίς, αλλιώς τη βάψατε. Με προσοχή, με πολλή προσοχή να διεκδικήσετε τη ζωή σας !
– Τι εννοείς οταν λες με προσοχή ?
– Εννοώ με σεβασμό προς τους άλλους !!
Ήρθε ο σερβιτόρος να πάρει παραγγελία
– Τι θα πάρετε?
Κοιτάζονται και σκάνε και οι τρεις στα γέλια !!!! Παραγγέλνει η μάνα και για τις τρείς, τις γνωρίζει άλλωστε , είναι ο εαυτός της!
Της Χαρας και της λυπης 
Σχολιάστε