Προσδοκούσε μια σχέση βαθιάς ροής, έξω από το σύγχρονο ιδιοκτησιακό καθεστώς, με την όλο και αυξανόμενη ανάγκη προσωπικής επιβεβαίωσης. Ήξερε βέβαια πως αυτό σπάνιζε στις μέρες μας.
Όλοι σχεδόν ζούμε σε ψευδαίσθηση, ορθώνοντας το ανάστημά μας στα χειρότερα που συμβαίνουν γύρω μας. Όταν όμως η ζωή μας ξαφνιάσει, γινόμαστε όλοι συλλέκτες καταπληκτικών επιχειρημάτων.
Το να ονειροπολεί κανείς όμως και να φτιάχνει ιδέες γύρω από την ιδεατή σχέση απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Για να μετατραπεί η ιδέα σε γεγονός, χρειάζεται ολοκληρωτική εσωτερική αντίδραση, κι εκείνη ακροβατούσε επικίνδυνα ανάμεσα στη ψευδαίσθηση και στην ανάγκη της να μεταλλάξει κάθε ιδέα σε γεγονός.
Είδε πως κάποιες φορές, προσπαθούσε με ανώδυνο και πολύ εκλεπτυσμένο τρόπο να συγγενέψει την αλήθεια με το ψέμα για ν’ αποφύγει το πόνο.
Μόλις το διαπίστωσε, ως δια μαγείας, μια απίστευτη ενέργεια απλώθηκε στο σώμα της .
Της Χαρας και της λυπης 
l’homme n’est qu’une illusion d’optique ( Sartre dans le diable et le bon dieu)
et on aime vivre avec nos illusions, elles nous donnent un sentiments sécurisant en sachant que ce n’est que dans notre imaginaire, et on y va chacun à sa manière, labyrinthe sans fin ou qui fini à la langue en cul de sac..
la vérité est changeante chacun comme il la voit ou la perçoit, il l’embellit à son avantage, ce qui fait place à l’illusion