Ειρηνική συνύπαρξη

Μπορούμε να συνυπάρξουμε ειρηνικά, πέρα απο κάθε προσωπική ιδιοτέλεια, μια και μόνο έτσι αφήνει κανείς χώρο στον άλλο να αναπτυχθεί, δίνοντάς του το δικαίωμα να ζει σύμφωνα μ΄αυτό που αναζητά η καρδιά του.

Σε μια σχέση , δίνουν και οι δυο κάτι που έχουν, για να πάρουν κάτι άλλο που δεν έχουν, κι αυτό που έχει ή δεν έχει κανείς δεν είναι τίποτε άλλο απο τις διαφορετικές δυνατότητες της γυναικείας και της αντρικής φύσης αντίστοιχα.

Όταν όμως ο ένας απ τους δυο ή και οι δυο , απομακρύνονται απο τη φύση τους, οι ρόλοι αντιστρέφονται, το χάσμα μεγαλώνει και δημιουργεί το ανεπανόρθωτο παρελθόν.

Αυτό είναι το γεγονός.

Όλες οι άλλες εικασίες είναι μισογεμάτα ή μισοάδεια ποτήρια που θολώνουν την αλήθεια της σχέσης.

Να κουμπώνει …

Είναι η εσωτερική ανάγκη που μας σπρώχνει ν΄αναζητάμε απο το σύντροφό μας να ‘χει ενα νου που να κουμπώνει δια βίου μαζί μας, προβάλλοντας έτσι αντίσταση, σε κάθε αλλαγή του.

Του φοράμε, λοιπόν, με το ζόρι ενα στενάχωρο και δανεικό ρούχο προκειμένου να μας μοιάζει, μια κι ο νους μας αντλεί σιγουριά μόνο μέσα απο ενα πανομοιότυπο μοντέλο με το δικό μας.

Αυτή η ανάγκη, μας κάνει να ζούμε μια ψευδαίσθηση.

Βλέποντας την αλήθεια, ως δια μαγείας, η εσφαλμένη εντύπωση σβήνει.

Όμως κάθε φορά που το απατηλό σβήνει, σε φέρνει αντιμέτωπο με μια άλλη πραγματικότητα που απαιτεί απο σένα βαθειές και ουσιαστικές αλλαγές.

Εκείνη τη στιγμή, ξεκινούν τα δύσκολα …

Περασμένη … εφηβεία

– Πάμε απο την άλλη

– Γιατί?

– Δεν βλέπεις? Ενα ζευγαράκι φιλιέται πίσω απ τα πεύκα !

– Ε, και?

– Καλά, χαζός είσαι ? Θα τους τη σπάσουμε

– Ελα ρε …

– Απορώ με σένα …

– Τι είναι πάλι?

– Ή την εφηβεία την πέρασες σαν φυτό σε γλάστρα ή έχεις πάθει Αλτσχάϊμερ

– Ούτε το ένα , ούτε το άλλο. Απλά ήμουν συνετός .

– Γι αυτό έχεις αυτά τα χάλια !

– Είδαμε κι εσένα , που δε σε μαζεύανε !!

– Τι πάθατε με μένα ?

– Μας έχεις κάτσει στο σβέρκο τώρα, αυτό είναι όλο !!

– Απο θεωρίες … καλά πας …

Λήθη

Περνούν στη λήθη, οχι μόνο κάποια δυσάρεστα αλλά και κάποια ευχάριστα γεγονότα, που ενω έχουν καταγραφεί στο νου ως ωφέλιμα, τα αποκηρύσσουμε, πιστεύοντας πως είμαστε ανάξιοι να μας συμβούν.

Της ψυχής τα δύσκολα

Είναι της ψυχής τα δύσκολα, όταν την στεγνώνουν και την πεθαίνουν οι θεσμοί και οι νόμοι !

Το κλειδί … παράθυρο

– Οπα !! Να και το κλειδί του χαρακτήρα σου !

– Μπα !! Και ποιό είναι αυτό ?

– Μόνη σου θα απαντήσεις. Αν το βρεις, έχεις λύσει το γρίφο της ζωής σου

– Βλακείες !!

– Καθένας μας έχει ενα βασικό κλειδί στο χαρακτήρα του.

– Και τι ρόλο παίζει αυτό ?

– Όλη η συμπεριφορά μας χτίζεται πάνω σ’ αυτό

– Δηλαδή, σε βοηθάει αν το ξέρεις?

– Μόνο αυτό ανοίγει παράθυρο στο φως !!!

Μυστικά

– Μάνα, θα μας πεις το φλυτζάνι?

– Τρελλή είσαι παιδί μου, που ξέρω εγω απ’ αυτά?

– Α, ρε μάνα! Κρίμα που δεν ξέρω κι εγω, για να μάθαινα τα μυστικά σου

– Μυστικά κρατάμε απο αυτούς που δεν μπορούν να κρατήσουν μυστικά

– Με δυο λέξεις τα είπες όλα ρε μάνα !!!

Ήξερε πως η μάνα της δεν εννοούσε το φόβο του να εκτεθεί κανείς κοινωνικά αλλά την άσκοπη φλυαρία, αυτή την ένδειξη βαθιάς επιπολαιότητας που γεννά η ανθρώπινη περιέργεια.

«Λογικά»

 

Αυτή η λέξη έχει στεγνώσει χιλιάδες γυναικείες ψυχές, καθώς νομίζουν πως κάθε επαναστατική εκδήλωση που δομείται απέξω προς τα μέσα εμπεριέχει υγεία.

Αυτό δεν είναι παρά το γιοφύρι της Άρτας, που ολημερίς το χτίζεις και το βράδυ μαζεύεις τα θρύψαλα και τη σκόνη της ζωής σου …

Πράξεις

Μέσα απο τ’ αναρίθμητα είδη των πράξεών μας, ίσως το πιο εξευτελιστικό, είναι να κάνεις μόνο αυτό που σου επιτρέπουν οι άλλοι.

Δεν έχει σημασία αν ο εντολοδόχος κινείται απο καλόβουλο ή κακόβουλο σκοπό.

Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

Αυτή η τακτική σ’ αποστειρώνει απο τις ανθρώπινες σχέσεις, σ’ ακρωτηριάζει και δεν σ’ αφήνει να πάρεις τα μαθήματα της δικής σου ζωής.

«Χρόνια πολλά»

– Έτοιμη ? ρώτησε τη κόρη της.

– Πρέπει να πάρω τηλέφωνο και φοβάμαι…

– Πάρε παιδί μου και μη φοβάσαι. Κάθε φορά που τρέμουν τα πόδια μας απο φόβο καταστρέφουμε την υγεία μας, κι είσαι πολύ νέα ακόμα.

Κοίταξε τη μάνα της και διέκρινε δήλωση μεταμέλειας για το χαμένο χρόνο. Για στημένες, πατενταρισμένες γιορταστικές μέρες που είπε «χρόνια πολλά» στη κόρη της, δίχως να μπορέσει να της δείξει τι πρέπει να κάνει για να΄ναι τα χρόνια της καλά, πολλά και χαρούμενα.

Κι ύστερα φτάνει μια στιγμή, που, αφού για χρόνια έχεις συγκρουστεί με τα παιδιά σου, λόγω των εμμονών σου να τα προστατεύεις, βλέπεις τι τους έκανες και τρέμεις.

Τότε, αν έχεις ψυχανεμιστεί την αλήθεια, κι έχεις αισθήματα γι αυτά, καίγεσαι να τα σώσεις.

Είτε είσαι ζωντανή, είτε νεκρή, ξεσηκώνεις θεούς και δαίμονες για να αποσβέσεις το ανεπανόρθωτο.