Είναι τόσο μοναδικός, παράλληλα τόσο οικείος, γίνεται το ερημονήσι μου, μπορώ να ενεργώ δίχως κανόνες , με τις αισθήσεις κυρίαρχες, έχει μαγικό άγγιγμα δίχως να χάνει μόριο από την ανθρώπινη διάστασή του. Απελευθερώνει και απελευθερώνεται, γνωρίζει την τέχνη αλλά και την τεχνική της ανύψωσης, δίχως φκιασίδια, ατόφια. Όσο μεγάλα ή μικρά κι αν είναι τα ενδιάμεσα διαστήματα, δεν αφαιρούν από την οικειότητα. Είμαστε ο εαυτός μας σε κάθε επαφή.
Εντυπωσιακός σε μέγεθος με πυρήνα από πάγο, κεφαλή από αέρα και ουρά που εμφανίζεται μόνο κατά την προσέγγιση. Η επαφή εκρηκτική, ορθάνοικτη πύλη για το πέρασμα σε άλλη διάσταση. Εντοπίζεται μόνο σε απόσταση αναπνοής και όσο πλησιάζεις γίνεται λαμπρότερος, η πόλωσή του μαρτυρά αντανάκλαση. Νεφελώδης όψη και επιμηκυνόμενη ύλη. Εμφανίζεται μετά από μεγάλες περιόδους απουσίας, αιφνίδια ανάμεσα σε άλλους αστέρες, αποχωρεί περίεργα και εγείρει δέος.
Κομήτης
Ανθρώπινες διαστάσεις
1.Γήινη διάσταση
2.Πνευματική διάσταση
3.Διανοητική διάσταση
4.Πεφωτισμένη διάσταση
Οι τέσσερις διαστάσεις συνδέονται και με τα τέσσερα βασικά στοιχεία της φύσης, δηλαδή τη Γη, το Νερό, τον Αέρα, τη Φωτιά. Η Γη βρίσκεται κάτω από το Νερό, το Νερό κάτω από τον Αέρα, ο Αέρας κάτω από τη Φωτιά και η Φωτιά κάτω από τη Γη και πάει λέγοντας σ’ ένα συνεχόμενο νοητικό κύκλο, αρχής γενομένης από τη Γη, που ποτίζεται από το Νερό, που εξατμίζεται και γίνεται Αέρας , που φυσάει και δυναμώνει τη Φωτιά, που καίει τη Γη. Τα τέσσερα στοιχεία είναι αλληλένδετα μεταξύ τους και το ένα αποτελεί κρίκο με το άλλο σχηματίζοντας επαναλαμβανόμενο κύκλο, που πρέπει να ολοκληρωθεί για να αποτελέσει μια συνειδητή αιτία ύπαρξης του ανθρώπου πάνω στο πλανήτη και προσοδοφόρα στο Σύμπαν και αυτός είναι ο τελικός σκοπός μέσω πολλαπλών επαναφορών.
Η πρώτη διάσταση του ανθρώπου ονομάζεται Γήινη διάσταση και συνδέεται με το στοιχείο της Γης. Τα πόδια πατούνε πάνω στη γη. Και ο άνθρωπος βρίσκεται στη πρώτη του διάσταση. Ο άνθρωπος περπατάει.
Οι γήινοι ζωδιακά χαρακτήρες – Ταύροι, Αιγόκεροι , Παρθένοι -, με άρχουσα εξουσία τον Ταύρο, που σημαίνει ότι έχει πιο έντονα τα χαρακτηριστικά του παρόντος στοιχείου, με ενδιάμεση εξουσία τον Αιγόκερο, που σημαίνει ότι είναι μείγμα άρχουσας και φθίνουσας εξουσίας, και φθίνουσα τη Παρθένο, που σημαίνει ότι έχει λιγότερο έντονα τα χαρακτηριστικά, είναι άμεσα συνδεδεμένοι με την ύλη και το σεξ. Αγαπούνε πολύ το χρήμα, είναι φειδωλοί με την τσέπη τους και χρησιμοποιούν το σεξ για να ελέγχουν καταστάσεις ή για να αποκτήσουν ύλη. Είναι οι λεγόμενοι Υλιστές.
Η Πνευματική διάσταση συνδέεται με το στοιχείο του Νερού. Η διάσταση τώρα έχει ανέβει στη δεύτερη κλίμακα, έχει προχωρήσει πάνω από τα πόδια, στην καρδιά. Ο άνθρωπος κολυμπάει.
Οι υδάτινοι ζωδιακά χαρακτήρες – Ιχθείς, Καρκίνοι, Σκορπιοί -, με άρχουσα εξουσία τον Ιχθύ, ενδιάμεση τον Καρκίνο και φθίνουσα το Σκορπιό, είναι άμεσα συνδεδεμένοι με το συναίσθημα και μετά το σεξ. Ο συναισθηματικός τους κόσμος είναι ευάλωτος και επηρεάζει τη ζωή τους. Είναι συγκρατημένοι με τα χρήματα και δίνουν πολλά, όμως με το σκεπτικό ότι θα πάρουν. Είναι οι λεγόμενοι Συναισθηματίες.
Η Διανοητική διάσταση συνδέεται με το στοιχείο του Αέρα. Η διάσταση έχει τώρα ανέβει στη τρίτη κλίμακα και έχει προχωρήσει πάνω από τη καρδιά, στο νου. Ο άνθρωπος πετάει.
Οι αέρινοι ζωδιακά χαρακτήρες – Δίδυμοι , Υδροχόοι, Ζυγοί -, με άρχουσα εξουσία τους Διδύμους, ενδιάμεση τον Υδροχόο και φθίνουσα το Ζυγό, είναι συνδεδεμένοι με το πνεύμα και λειτουργούν σεξουαλικά και γενικά μέσω αυτού. Είναι οι λεγόμενοι Εγκεφαλικοί τύποι.
Η Πεφωτισμένη διάσταση συνδέεται με το στοιχείο της Φωτιάς. Η διάσταση τώρα έχει ανέβει στην ανώτερη κλίμακα και βρίσκεται στη φάση εξόδου από το ανθρώπινο σώμα. Ο άνθρωπος καίγεται και ενώνεται με το Θείον, για να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του.
Οι πύρινοι ζωδιακά χαρακτήρες – Λέοντες, Τοξότες, Κριοί – , με άρχουσα εξουσία το Λέοντα, ενδιάμεση τον Τοξότη και φθίνουσα τον Κριό, είναι άμεσα συνδεδεμένοι με τη δράση και τη δύναμη. Είναι οι λεγόμενοι αρχηγοί και με πρώτο αρχηγό το Λέοντα κατευθύνουν τη πορεία όλων. Ο Λέων είναι ο δίκαιος βασιλιάς, ο Τοξότης ο πνευματικός στρατηγός και ο Κριός ο τολμηρός πολεμιστής.
Η δικαιοσύνη , η πνευματικότητα και η μάχη με το καλό και το κακό είναι οι τρείς βασικές αρχές του Σύμπαντος, που το κρατούν σε ισορροπία. Οι τρείς αρχηγοί δίνουν το έναυσμα για τις βασικές αρχές, τα τρία αέρινα στοιχεία διασκορπίζουν παντού τις βασικές αρχές, τα τρία υδάτινα τις εμπλουτίζουν συναισθηματικά και τα τρία γήινα τις βοηθούνε μέσω της ύλης να ζυγίζουν τα υπέρ και τα κατά και να διδαχτούνε. Το ένα στοιχείο συμπληρώνει το άλλο, αλληλοβοηθούνται, αλληλοδιδάσκονται.
*Απόσπασμα απο το βιβλίο της Χρύσας Δημουλίδου : «Σουίτα στον Παράδεισο»
Στα όρια.
Αφήνω την σκέψη μας
να αναρωτηθεί,
πότε
θα είμαστε έτοιμοι
για την απόφαση,
να περάσουμε μπροστά από τον χρόνο
σε μια θεμελιώδη ηδονή…
Δεν υπάρχουν όρια
για μια αγάπη που αναζητά
την ολοκλήρωση,
για μια αγάπη που αναζητά
ψυχή
σε μια εσωτερική διαίσθηση
ακραίας πνοής,
όταν παρουσιάζεται
με άνισα επίπεδα,
με άμορφες φλέβες
φυγόκεντρου ναρκισσισμού.
Γύρω απ το στήθος μου, γύρω από την αλήθεια,
τριγύρω απ την φωτιά,
καίγονται όμορφα πουλιά
απομεινάρια ύψιστα
μιας παλιάς γιορτής που κυοφόρησε
απ τα πρώτη της κιόλας λάμψη γένη σκληρά,
φυλές απεγνωσμένες ως το Τέλειο.
Εδώ στο Καίριο, στις χίμαιρες του Εγώ
Εδώ στο Αναπόδραστο,
με την βαριά λεξήμορφη μνήμη
Ας θρυμματίσει πια η ανάσα μας
αυτόν τον άχαρο φλοιό
που μας τον μάθανε ουρανό.
posted by «Το Φιλαράκι» απ τον ουρανό που φλογίζεται
Φωνή … απόμακρη
Η φωνή σου έλουσε τον αμμόλοφο του στήθους μου
Μες τη γλυκιά ξύλινη καμπίνα.
Απ’ το νοτιά των ποδιών μου έγινε άνοιξη
Και στο βοριά του μετώπου μου άνθισε φτέρη.
Κέδρο από φως μέσα στη χαραμάδα τη στενή
Τραγούδησε δίχως εωθινό και σπορά
Και το κλάμα μου ρίζωσε για πρώτη φορά
Κορώνες ελπίδας από το ταβάνι.
Γλυκιά και απόμακρη φωνή για με χυμένη,
Γλυκιά και απόμακρη φωνή που την έχω γευτεί.
Απόμακρη και γλυκιά φωνή σβησμένη.
Απόμακρη καθώς σκοτεινή ελαφίνα πληγωμένη,
Γλυκιά καθώς λυγμός μες το χιονιά.
Απόμακρη και γλυκιά στο μεδούλι μπηγμένη!
Φ.Γ.Λόρκα
* Μια αποτυχημένη απόπειρα …
Σκοτεινός Έρωτας
Φωνή μυστική του Σκοτεινού Έρωτα
Βέλασμα δίχως πρόβατα ! Πληγή !
Κεντρί από χολή, καμέλια καταποντισμένη !
Χείμαρρε δίχως θάλασσα, Πολιτεία δίχως τείχος !
Νύχτα ατέρμονη με άσφαλτο τόρνεμα,
Ουράνιο όρος αγωνίας ορθωμένης !
Σκύλε μέσα σε καρδιά, φωνή κυνηγημένη !
Σιωπή δίχως πέρατα, ώριμο κρίνο!
Φύγε μακριά μου , πυρή φωνή από πάγο,
Μη με θες να χαθώ στα ζιζάνια
Όπου δίχως καρπό λυγμούνε σάρκα κι ουρανός.
Άφησε το σκληρό συντέφι της κεφαλής μου
Σπλαχνίσου με, λύσε το πένθος μου!
Κι είμαι Έρωτας, κι είμαι φύση!
Φ.Γ.Λόρκα
* Μελαγχολία της απουσίας …
Κρύσταλλο οδύνης
Νύχτα πάνω από τους δυο με πανσέληνο
εγώ βάλθηκα να κλαίω κι εσύ γελούσες
η καταφρόνια σου ήταν ένας Θεός
τα δικά μου παράπονα στιγμές και περιστέρια αλυσοδεμένα.
Νύχτα κάτω από τους δύο
κρύσταλλο οδύνη, έκλαιγες εσύ από βάθη απόμακρα
ο πόνος μου ήταν ένας σωρός από αγωνίες
πάνω στην αδύναμη καρδιά σου από άμμο.
Η αυγή μας έσμιξε πάνω στο κρεβάτι
τα στόματα βαλμένα πάνω στο παγωμένο σιντριβάνι
του αίματος τ’ αστείρευτου που χύνεται.
Κι ο ήλιος μπήκε απ’ το κλειστό μπαλκόνι
και το κοράλλι της ζωής άπλωσε το κλαδί του
πάνω στη καρδιά μου τη σαβανωμένη
Φ.Γ.Λόρκα
* Αντικατοπτρίζει την ψυχική μου διάθεση…
Ανάκρουση Έρωτα
Αισθήσεις Ερώτων
Όραση : να κοιτάζω τα μάτια σου και να χάνομαι στα βάθη τους, να βλέπω τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου … να σε ΝΟΙΩΘΩ !!!!!!!!
Ακοή : η φωνή σου να με υπνωτίζει , να αναζητώ τον ήχο , τις αποχρώσεις για να διαβάσω τις διαθέσεις , τις σκέψεις και τα συναισθήματα … να σε ΝΟΙΩΘΩ !!!!!!!!
Όσφρηση : να ανασαίνω το άρωμα του κορμιού σου, τις ευωδιές που εκκρίνονται ανάλογα τις στιγμές της έξαρσης ή της ανάπαυλας , της ηρεμίας ή της κορύφωσης, του πάθους … να σε ΝΟΙΩΘΩ !!!!!!!!!!
Αφή : να σε αγγίζω σπιθαμή προς σπιθαμή θέλοντας να γίνω ενα με το δέρμα σου , να εισχωρήσω στους πόρους του κορμιού σου για να γίνω αναπόσπαστο κομμάτι σου … να σε ΝΟΙΩΘΩ !!!!!!!!!!
Γεύση : να σε ρουφάω μέχρι το τελευταίο σου κύτταρο και να απολαμβάνω την ουσία της ύπαρξής σου …να σε ΝΟΙΩΘΩ !!!!!!!!!
… και όλα να είναι ΕΡΩΤΑΣ που θα με παρασύρει σε μονοπάτια απάτητα γιατί θα είσαι μαζί σου …
… και όλα να είναι ΕΡΩΤΑΣ αφου οι πέντε μου αισθήσεις θα επικεντρωθούν στο να ΝΟΙΩΘΩ εσένα …
… και όλα θα γίνουν ΕΣΥ που θα είμαι κομμάτι σου γιατί θα ανασαίνω ,θα χάνομαι , θα αναζητώ , θα αγγίζω και θα απολαμβάνω τον ΕΡΩΤΑ … θα ΝΟΙΩΘΩ … εσένα …
Μονολογία Ερημική
…δεν έχεις καταλάβει ότι μόνο εκεί… στο απόκοσμο…
μόνο εκεί ζω!
εκεί αγγίζω τον εαυτό μου… εκεί αναπνέω… εκεί γράφω…
εκεί ερωτεύομαι…
εκεί υπάρχω… με την ιδιότητα του “εγώ μου”…
Μόνο εκεί!!!
… μονολογία ερημική…
σα μονόλιθος στην έρημο…
τι πιο συγκλονιστικά οριακό!
Λειασμένος από τις αμμοθύελλες… ποτισμένος θέρμη κι ιδρώτα ηλιακό… πλημμυρισμένος κόκκους χρυσαφένιους μα και σαρκοφάγα ερπετά!
Αλώβητος κλώνος… αιχμηρά τα άκρα του…
Αλώβητος ο έρωτάς σου… Πονάει!
Δεν διαγράφονται οι αισθήσεις τα όνειρα και οι αλήθειες…
Ο χρόνος μεταμορφώνει… μεταλλάσσει… ορίζει… δημιουργεί… σκοτώνει…
Η βροχή μεταφέρει ενέργεια κι ηλεκτρισμό… κάνει τον αιμάτινο χρόνο να κυλά γοργά… τις μνήμες να χορεύουν ανέλεγκτα…
Σε ποιο μονοπάτι άραγε?… του πυρήνα ή της εξάτμισης?
Του πυρήνα θα απαντήσω εγώ… ναι, στο μονοπάτι της ουσίας χορεύουν οι μνήμες μας την ώρα της βροχής…
…κι έπειτα κατακάθονται…
…κλαίνε…
…σπαράζουν…
…χαμογελούν…
…Υπάρχουν μέσα μας και μας αφυπνίζουν…
Πεθαίνει η σταγόνα όταν φιλά το πέλαγο?
Another post from «Το Φιλαράκι»… Thanks… Είμαι σε τεράστια, απρόσμενη ταραχή – αναπάντεχη – που δεν μπορώ να διαχειριστώ. Αυτό σας γράφω… Φοβάμαι…
Πτώση στο Άπειρο
Τα πραγματικά ταξίδια έχουν πάθος για αναζήτηση και δεν έχουν προορισμό – αφήνεις τις αισθήσεις σου να γευτούν, κι έπειτα χαράζεις την πορεία στο χάρτη.
Η Ιθάκη εκβάλει το φως του σύμπαντος, μαγνητίζει τα όνειρα, κάνει το χρόνο να ανεμίζει πάνω μας χαμογελώντας!
Τα σημάδια του χρόνου… τα σημάδια στην άμμο του χρόνου… ορίζουν την «κίνηση», τη «ζωή»!
Η αποτύπωση της ενέργειας στους κόκκους της, ο βηματισμός που βουλιάζει και ορθώνεται παρασύροντας την κάθε στιγμή χρόνου… στην επόμενη!
Μόνο το κινούμενο, το ζωντανό, κρύβει μέσα του τη δύναμη της αναγέννησης!
Κλείσε τα μάτια σου και βυθίσου στην απεραντοσύνη της ερήμου… εκεί, που οι αισθήσεις πυρώνονται… Πέτα τους κόκκους της στον ουρανό και περίμενε την επιστροφή τους… Μίλα μου για τα λόγια τους… μίλα μου για την ψυχή τους!
Είμαι εδώ! Είμαι ένα δυνατό στίγμα στην όχθη σου! Ανοίγω τις χούφτες μου και πίνω το νερό σου. Θέλω κάθε γουλιά να αγγίζει τον ουρανίσκο μου!
Υπάρχεις?…
Θέλω…
Θέλω να λατρέψω μια Ιέρεια… να ποθήσω… να θυσιάσω στο βωμό της…
Θέλω το ιχώρ που κυλά στις φλέβες σου…
Θέλω την υπερδιέγερση… την αναμονή… θέλω το αλλιώτικο άγγιγμα που θα συγκλονίσει το ψυχοκόρμι !… θέλω την κατάφαση που θα παρασύρει στον έρωτα… τον εγκεφαλικό… τον ψυχικό… τον ηδονικό…
Θέλω το απόλυτο έστω και στιγμιαίο!…
Έχεις άραγε ποτέ αγναντέψει το παράξενο γκρι που σχηματίζεται στην άκρη του ηλιόλουστου ορίζοντα? Ξέρεις πως έρχεται καταιγίδα… ίσως περάσει από πάνω σου… ίσως και όχι!… Πριν φτάσει, οι μυρωδιές αλλάζουν, τα πουλιά αρχίζουν να πετούν σαν προσευχές, ψάχνουν να βρουν κατευθυνση. Και επιτέλους ξεσπά! Νερό και ηλεκτρισμός σε κατακλύζουνε… Ένας χείμαρρος πλημμυρίζει το κορμί σου… κι εσύ ανοίγεις τους πόρους σου…
Σαν ερωμένη που διακόπτει τη λύτρωση και με μάτια κλειστά παρακολουθεί τον αρσενικό ήλιο να καίγεται μόνος του εμπρός της. … κι αφού χορτάσει μυρωδιές… ανοίγει τα μάτια και καρφώνει το βλέμμα της στο αστέρι που κοκκίνισε και πυρακτώνεται!!
Μια γυναίκα με πλησιάζει… είναι δυνατόν να μην κουβαλάει μέσα της την καταιγίδα, τον κεραυνό, την φωτιά, τον ήλιο και τον αγέρα?
Μα κι εγώ από τα ίδια αποτελούμαι: νερό, αίμα, φωτιά, αγέρας, ιδρώτας… απλώς σε διαφορετικές αναλογίες. Το μαγικό όταν δυο άνθρωποι αγγίζονται είναι ότι τα στοιχεία της φύσης τους συγκρούονται καθώς ενώνονται. Το νερό μου ψάχνει το δικό σου, ο ήλιος μου τον ήλιο σου… η φωτιά σου, για μια στιγμή, ταυτίζεται με τη δικιά μου…
Δύο μυαλά – ψυχές παρακολουθούν τα στοιχεία – στοιχειά μας να στριφογυρνάνε κολλημένα και διασπαρμένα… στην πάλη τους λουλούδια ξεπετάγονται… αιμάτινα, του πάθους. Άνθρωποι των άστρων. Αυτόφωτοι, και όχι μικρές σελήνες που ψάχνουν ήλιους να ετεροπροσδιοριστούν.
Να ξέρεις, η λάμψη δε διασπάται σε μικρά κομματάκια…
Καταπίνω ουρανό. Να δώσω αέρα στα κομμάτια σου για να πετούν ελεύθερα!
Ελευθερώσου λοιπόν… Μίλα μου… Σταλαγματιές η ανάγκη σου… ή μήπως η διάσπαση?…
posted by «Το Φιλαράκι» again, thanks for hosting my soul…
Της Χαρας και της λυπης 