» Μαγκιά δεν είναι να προσποιείσαι για να αρέσεις όπως σε θέλουν οι άλλοι,
μαγκιά είναι να αρέσεις όπως είσαι …»
Πόσοι από μας άραγε μπορούμε να το εφαρμόσουμε?
Οι περισσότεροι συμβιβαζόμαστε με τα «θέλω» των άλλων, παραμερίζοντας τα δικά μας, προσπαθώντας να γίνουμε αρεστοί , ώσπου φτάνει η στιγμή που το ποτήρι ξεχειλίζει ,που επαναστατούμε, και φυσικά όλοι οι υπόλοιποι αναρωτιούνται το γιατί?
Αποφάσισα εδώ και χρόνια να είμαι ο εαυτός μου,
με όλα τα ελαττώματα και τα όποια ίσως προτερήματά μου …
και με ότι συνεπάγεται αυτό …
Δεν ακολουθώ τη λογική » παιχνίδι για το παιχνίδι» , κάνω αυτό που με
ευχαριστεί την συγκεκριμένη στιγμή, όπως ακριβώς το αισθάνομαι, όταν είμαι
ευχαριστημένη το δείχνω , το ίδιο και όταν με πιάνουν τα διαόλια μου και
θολώνω και λέω την τελευταία κουβέντα πρώτη και μετά το ξανασκέφτομαι και
ίσως ζητήσω συγνώμη, αλλά έτσι είμαι , με τις καλές και κακές μου στιγμές.
… το βότσαλο έκανε αλλεπάλληλους ομόκεντρους κύκλους… μέχρι που χάθηκαν
στην απεραντοσύνη … κάπου εκεί χάνονται και οι σκέψεις μας όταν είμαστε
ξεκούραστοι, ήρεμοι και περνάμε καλά…, και ως συνήθως τότε είναι η κατάλληλη
στιγμή και σκεφτόμαστε, ονειρευόμαστε, θέλουμε, δεν θέλουμε, απαιτούμε,
χαιρόμαστε, απογοητευόμαστε….
Πόσο βασικό είναι το να είσαι ο εαυτός σου…
Σαφώς και δεν υπάρχει κανένας λόγος να το ‘παίζουμε’, ούτε ‘κάπως’ ούτε
‘λίγο’ ούτε ‘πολύ’…, οι μάσκες άλλωστε αργά ή γρήγορα πέφτουν…, αυτό που
ενδεχομένως μένει είναι ένα άρωμα…
Οφείλουμε να ‘παίξουμε’ μόνο όταν θέλουμε να κερδίσουμε,
‘παίζεις κερδίζεις – παίζεις χάνεις…, αλλά για να κερδίσεις οφείλεις να παίξεις…’,
διαφορετικά χάνεις τον αγώνα στα χαρτιά…
Δεν μ’ αρέσει να χάνω… και σε τελική ανάλυση προτιμώ να μετανιώσω για κάτι που έκανα παρά για κάτι που δεν τόλμησα…
Έχω την άποψη ότι γενικά στη ζωή μας οι αμαρτίες μπορούν να συγχωρεθούν
από τον οποιονδήποτε φτάνει να αιτιολογηθούν, οι μαλακίες μας όμως … … …
αυτές δεν τις συγχωρούμε οι ίδιοι στον εαυτό μας
Ηθικό δίδαγμα (δικό μου): Οφείλουμε να βγάζουμε όλα μας τα ‘θέλω’ στην
επιφάνεια, διαφορετικά θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά, έστω και μετά θάνατον…
‘Μην πεις ποτέ πως δεν κατάφερες κάτι… Πες μόνο ότι δεν
προσπάθησες ακόμη…’