Οι Νόμοι του Μέρφι

Οι Νόμοι του Μέρφι αφορούν τα γεγονότα, τα αίτια που τα προξενούν και τις συνέπειές τους …σχεδόν πάντα απο την αρνητική τους πλευρά

• Χαμογέλα , αύριο θα είναι χειρότερα
• Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα και οι αποτυχίες την οικονομική μας κατάσταση
• Αν κάτι πηγαίνει καλά, μάλλον δεν διακρίνεις ακόμα το πρόβλημα
• Για να διορθώσεις κάτι, σου παίρνει πολύ περισσότερο χρόνο και χρήμα από όσο έχεις αρχικά υπολογίσει
• Αν υπάρχει πιθανότητα να συμβούν άσχημα γεγονότα, τότε θα συμβεί το χειρότερο απ’ αυτά
• Κάθε λύση γεννά νέα προβλήματα
• Η πιθανότητα επιτυχίας είναι αντιστρόφως ανάλογη του ποσού του στοιχήματος
• Πετυχαίνουμε σε κάτι όταν είμαστε μόνοι και αποτυγχάνουμε όταν μας βλέπουν
• Αν κάποια πράγματα μπορούν να πάνε στραβά, αλλά δεν πήγαν, αποδεικνύεται πως θα ήταν καλύτερα αν είχαν πάει στραβά
• Η εμπειρία είναι ανάλογη του κατεστραμμένου εξοπλισμού
• Όταν κάνεις ποδήλατο, κατά ένα περίεργο τρόπο, όποια κατεύθυνση να πάρεις φυσάει αντίθετα
• Είναι αδύνατον να φτιάξεις κάτι δίχως σφάλμα
• Τα πολύπλοκα προβλήματα έχουν απλές και κατανοητές λάθος λύσεις
• Αν είναι να πάει κάτι στραβά, θα γίνει τη χειρότερη στιγμή
• Το αντικείμενο θα πέσει έτσι ώστε να προξενήσει τη μεγαλύτερη ζημιά
• Κράτος πρόνοιας είναι αυτό στο οποίο ευημερούν όλοι οι πολίτες εκτός από τους φορολογούμενους
• Όταν χρειάζεσαι κάτι άμεσα , κατά κανόνα έχει χαθεί και το ψάχνεις απεγνωσμένα
• Αν κάτι δεν μπορεί να πάει στραβά, κάποια στιγμή θα πάει
• Η πιθανότητα να πέσει μια φέτα ψωμί αλειμμένη με βούτυρο (με τη μεριά του βουτύρου από κάτω) είναι ανάλογη της ποιότητας του χαλιού που βρίσκεται στρωμένο
• Αν προβλέψεις τέσσερις πιθανές περιπτώσεις λάθους σε μια διαδικασία και έχεις φροντίσει να τις αποφύγεις τότε θα προκύψει μια Πέμπτη περίπτωση που θα είναι χειρότερη από τις προηγούμενες
• Αν κάτι έχει 50% πιθανότητες να αποτύχει, τότε αυτό θα συμβεί 9 στις 10 φορές
• Δεν είσαι σε θέση να πεις πόσο βαθειά είναι η λάσπη μέχρι να πατήσεις σε αυτή
• Αν αισθάνεσαι καλά μην ανησυχείς, σε λίγο κάτι θα γίνει και θα αισθανθείς άσχημα ξανά
• Τα λάθη είναι πάντα των άλλων
• Όταν ολοκληρώνεται ένα επιτυχές έργο, πάντα βρίσκονται κάποιοι ανόητοι να το ακυρώσουν
• Όλες οι μεγάλες ανακαλύψεις γίνονται κατά λάθος
• Όλα χρειάζονται περισσότερο χρόνο από όσο έχει υπολογιστεί αρχικά
• Όταν παίρνεις λάθος αριθμό στο τηλέφωνο, ποτέ η γραμμή δεν είναι κατειλημμένη
• Όποτε προγραμματίσεις να κάνεις μια δουλειά, ανακαλύπτεις πως μια άλλη έπρεπε να είχε γίνει πρώτα
• Όσο περισσότερο χρόνο χρειάζεται μια εργασία για να ολοκληρωθεί, τόσο λιγότερο σημαντική είναι
• Τίποτα δεν γίνεται για το σωστό λόγο
• Όταν αλλάξεις λωρίδα κυκλοφορίας στο δρόμο για να αποφύγεις το μποτιλιάρισμα, τότε στις υπόλοιπες λωρίδες , όλοι πάνε πιο γρήγορα από σένα
• Ο αριθμός των ατόμων που σε παρακολουθούν είναι ανάλογο με την ανοησία που κάνεις
• Προσθέτοντας ανθρώπινο δυναμικό για την ολοκλήρωση ενός προγράμματος λογισμικού, αυτό γίνεται βραδύτερο
• Όλα τα πράγματα έχουν την τάση να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο
• Όταν όλα φαίνονται ήρεμα , κάποιο κακό προμηνύεται
• Όταν φεύγεις για ταξίδι, πάντα κάτι έχεις ξεχάσει
• Κανένα σπουδαίο κατόρθωμα δεν μένει ατιμώρητο
• Αν όλοι σε αντιπαθούν τότε έχεις κάποιο πρόβλημα, αν όλοι σε συμπαθούν , τότε πάλι έχεις κάποιο πρόβλημα
• Αν όλα πάνε ακριβώς όπως τα έχεις προγραμματίσει, τότε το σχέδιό σου είναι λάθος
• Όσο πιο γελοίο είναι ένα σύστημα, τόσο πιο πιθανή είναι η επικράτησή του
• Τίποτα δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται

Η ανάσα

Ποτέ δεν θα μάθεις τι ήσουν για μένα
και ας ήσουν ένας ήλιος στον δρόμο μου.
 Ποτέ δεν θα μάθεις πως ήσουν το τραγούδι μου
και ας τραγουδούσα μόνο για σένα.
Ποτέ δεν θα μάθεις, ότι πίσω από τα δάκρυα μου
κρυβόταν κάθε ελπίδα και ότι εσύ ήσουν το δάκρυ μου,
 μια άφθαστη ελπίδα, η ηλιαχτίδα στην καταιγίδα της ζωής μου…
 Δεν θα το μάθεις.
Μπορεί να ήσουν ότι πιο όμορφο ,
 μα θα κρύψω τα λόγια μου πίσω απ’ τα χείλη μου
και δεν θα το μάθεις.
Και αν οι λέξεις χωρίς να το θέλω ξεφύγουν,
θα τις ψυθυρίσω τόσο σιγά, που δεν θα τις ακούσεις.
Θα ξέρεις πως ήσουν μια απλή γνωριμία και ας ήσουν για μένα … !!!

Παιχνίδια μνήμης

Η ζωή και η μνήμη παίζουν παράξενα παιχνίδια
Ψαχουλεύοντας στο τελευταίο συρτάρι ανακάλυψα ένα ξεχασμένο κουτί παπουτσιών
Θυμήθηκα ότι το καταχώνιασα εκεί όταν πρωτομπήκαμε στο σπίτι μας . . . θέλοντας να το κρατήσω μακριά από αδιάκριτα βλέμματα , κρυφό από την τυχόν περιέργεια …
Έγκυος τότε στη δεύτερη κόρη μου, με την πρώτη να κάνει ατρόμητες απόπειρες να περπατήσει από τους 9 της μήνες ,  με κούτες κουτιά και σακούλες διάσπαρτα στο χώρο , προσπαθώντας απεγνωσμένα να τακτοποιήσω το χάος … το τελευταίο που μου έλειπε ήταν μια αναδρομή στο παρελθόν
Θυμάμαι όμως εντονότατα την ιεροτελεστία της τοποθέτησης του κουτιού στο βάθος του τελευταίου συρταριού, ένα τελευταίο χάδι και … επιστροφή στη ρουτίνα
Ο καιρός περνούσε, το κουτί ξεχάστηκε, ακόμα και η ύπαρξή του λησμονήθηκε … Είχα άλλωστε τόσα πολλά να κάνω !!!!
Κι όσα τα χρόνια περνούσαν , τόσο πιο απασχολημένη ήμουν , τόσες περισσότερες ευθύνες , υποχρεώσεις, χαρές , λύπες , έννοιες , τρεχάματα … μια τρίτη κόρη … που να βρεθεί καιρός για αναπολήσεις !!!!
Η ζωή μου περνούσε κι εγώ έτρεχα να προλάβω να τους ευχαριστήσω όλους, να δώσω ότι περισσότερο, ότι καλύτερο , όχι από το περίσσευμα , ούτε καν απ το απόθεμα απλά απ τον εαυτό μου …
Το κουτί των παπουτσιών στη θέση που ευλαβικά το τοποθέτησα τότε, λησμονημένο, να περιμένει καρτερικά τη στιγμή που όλο και ξεμάκραινε

Το χθεσινό σούρουπο  σαν ιεροτελεστία και πάλι , σαν φόρο τιμής στα χρόνια που έφυγαν ανεπιστρεπτί , με τρυφερότητα ανάλογη της τότε,  που αρχειοθετούσα πολύτιμα γράμματα , φωτογραφίες , στιγμές από την κοινή τότε ζωή … στην κορύφωση της εφηβείας , στα δειλά βήματα της σκληρής ενηλικίωσης …

Αργοπεθαίνει …

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας
κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος
δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν
μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για
το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο » ι » αντί ενός συνόλου
συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα
χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος
και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι
ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα
για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει
στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις
εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν
ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να
τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη
του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος
δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι
για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το
απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας.
Pablo Neruda

Πόνος και Ηδονή

Η φιλοσοφική θεώρηση του Ωφελιμισμού 

Δέον να πράττουμε εκείνο που προκαλεί την περισσότερη ευχαρίστηση και το λιγότερο πόνο στο μεγαλύτερο δυνατόν μέρος του πληθυσμού
Η φύση έχει τοποθετήσει το ανθρώπινο είδος κάτω από την κυριαρχία δύο υπέρτατων κυβερνώντων, του Πόνου και της  Ηδονής . Αυτοί οι κύριοι παράγοντες μας κυβερνούν σε όλες τις σκέψεις και τις πράξεις μας.
Ο ωφελιμισμός αποτελεί ρυθμιστική αρχή της ευτυχίας, εκείνων των οποίων το συμφέρον βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση. Κάθε πράξη αποσκοπεί στην αύξηση ή τη μείωση της ευτυχίας κάθε ανθρώπου
Ωφελιμισμός είναι η αύξηση της ευτυχίας  και η αποφυγή του πόνου
Οι όροι «πρέπει» , «σωστό» και «λάθος» νοηματοδοτούνται μόνο υπό το πρίσμα της αρχής του ωφελιμισμού, διαφορετικά καταντούν κενές έννοιες.
Ο ωφελιμισμός είναι ένα εγγενές φυσικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου , που πάντα υπήρχε, με τη διαφορά ότι σπάνια γινόταν εμφανές και αντιληπτό

«Μπορεί κάποιος να κουνήσει τη γη ?»
«Ναι ,  αλλά θα πρέπει πρώτα να βρει μια άλλη γη να σταθεί πάνω της»

Οι Πόνοι  αποτελούν το αποφευκτό συνεπειοκρατικό ενδεχόμενο μιας πράξης, ενώ οι Ηδονές αντίθετα τη στόχευση του ατόμου
Οι αισθητηριακές καταστάσεις (Πόνος και Ηδονή ) διαιρούνται σε απλές και πολύπλοκες

Απλές Ηδονές
1. Ηδονή της Αίσθησης
2. Ηδονή του Πλούτου
3. Ηδονή της Ικανότητας
4. Ηδονή της Εγκάρδιας  Φιλίας
5. Ηδονή της Καλής Φήμης
6. Ηδονή της Δύναμης
7. Ηδονή της Ευσέβειας
8. Ηδονή της Καλοκαγαθίας
9. Ηδονή της Μοχθηρίας
10. Ηδονή της Μνήμης
11. Ηδονή της Φαντασίας
12. Ηδονή της Προσδοκίας
13. Ηδονή της Ανακούφισης
14. Ηδονή της Εξαρτώμενης Συσχέτισης

Απλοί Πόνοι
1. Πόνος της Έλλειψης (του Ανικανοποίητου)
2. Πόνος των Αισθήσεων
3. Πόνος της Ακαταλληλότητας
4. Πόνος της Εχθρότητας
5. Πόνος της Κακής Φήμης
6. Πόνος της Ευσέβειας
7. Πόνος της Καλοκαγαθίας
8. Πόνος της Μοχθηρίας
9. Πόνος της Μνήμης
10. Πόνος της  Φαντασίας
11. Πόνος της Προσδοκίας
12. Πόνος της Εξαρτώμενης Συσχέτισης

Η προοπτική κάποιας Ηδονής ή η αποφυγή του Πόνου αποτελούν το κίνητρο ή τον πειρασμό για κάποια πράξη

Υπάρχουν παράγοντες που επηρεάζουν την ιεραρχικά δομημένη κατάσταση Πόνων και Ηδονών

1. Υγεία
2. Δύναμη
3. Ανθεκτικότητα
4. Σωματικές Ατέλειες
5. Ποσότητα και Ποιότητα Γνώσης
6. Δύναμη Διανοητικών Ικανοτήτων
7. Ικανότητα Λογικής Σκέψης
8. Σταθερότητα Σκέψης
9. Δεξιότητες Χαρακτήρα
10. Ηθικό Αίσθημα
11. Ηθικές Προκαταλήψεις
12. Θρησκευτικό Αίσθημα
13. Θρησκευτικές Προκαταλήψεις
14. Αίσθημα Φιλίας
15. Προκαταλήψεις Φιλίας
16. Αίσθημα Εχθρότητας
17. Προκαταλήψεις Εχθρότητας
18. Διανοητική Διαταραχή
19. Απασχολήσεις Συνήθειας
20. Χρηματικές καταστάσεις
21. Σχέσεις Συμπάθειας
22. Σχέσεις Αντιπάθειας
23. Πλαίσιο Λειτουργίας του Σώματος
24. Πλαίσιο Λειτουργίας του Νου
25. Φύλο
26. Ηλικία
27. Θέση
28. Μόρφωση
29. Κλίμα
30. Καταγωγή
31. Κυβέρνηση
32. Θρησκευτικό Επάγγελμα

Επιχειρώντας τη δημιουργία ενός συστήματος μέτρησης της αξίας και της ποιότητας των  Πόνων και των Ηδονών θεσπίστηκαν τέσσερα θεμελιώδη κριτήρια και αφορούν την ποιοτική εκτίμηση των Ηδονών και των Πόνων καθαυτών
1. Ένταση
2. Διάρκεια
3. Βεβαιότητα / Αβεβαιότητα
4. Εγγύτητα / Απόμακρη κατάσταση

Συνυπολογίζονται η Γονιμότητα που αναφέρεται στο κατά πόσο μπορεί μια αίσθηση να ακολουθηθεί από παρόμοιες αισθήσεις , αν δλδ μια Ηδονή να επιφέρει και άλλες Ηδονές ή αντίστοιχα ένας Πόνος να επιφέρει και άλλους Πόνους  και η Καθαρότητα η οποία έγκειται στο να μην αλλοιώνεται η φύση της αίσθησης από το αντίθετό της π.χ.  μια αίσθηση Ηδονής δεν πρέπει να ακολουθείται από αισθήσεις Πόνου και το αντίστροφο
Υπάρχει φυσικά και το κριτήριο της Επεκτασιμότητας του Πόνου και της Ηδονής , δλδ ποιος επηρεάζεται από τον εκάστοτε Πόνο και Ηδονή
Οτιδήποτε κλίνει προς την πλευρά της Ηδονής  νομιμοποιείται κάποιος ηθικά να πράξει και οτιδήποτε κλίνει προς την πλευρά του Πόνου δεν νομιμοποιείται
Υποστηρίζεται ότι η Αρχή του Ωφελιμισμού τίθεται σαν κάτι το οποίο πρέπει να συλλαμβάνεται ενορατικώς και αβασάνιστα καθώς κάποιος  που να μην αμφισβητεί  παρομοιάζεται σαν να επιθυμεί να μετακινήσει τη γη πάνω στην οποία στηρίζεται ο ίδιος
Άρα οποιαδήποτε αμφισβήτηση της αρχής γίνεται εξαιτίας της άγνοιας ή της σύγχυσης εννοιών ή παρεξήγησης
Όμως τα είδη των Ηδονών και των Πόνων είναι αθροιστικά λιγότερα από τους παράγοντες που μπορούν να τα σχετικοποιήσουν
Αναγνωρίζεται η δυσκολία εφαρμογής ενώπιον ηθικού διλήμματος
Είναι παράγοντας τόσο δαπανηρός σε χρόνο και κόπο που επιμηκύνει το σημείο ηθικής επιλογής ώστε να καταστεί τελικά ηθικά αδρανές

Καταλήγοντας θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι οι έννοιες «ΠΡΕΠΕΙ» «ΣΩΣΤΟ» «ΛΑΘΟΣ» «ΗΘΙΚΟ» «ΑΝΗΘΙΚΟ» είναι έννοιες κενές νοήματος και ανεφάρμοστες πρακτικά
Έτσι , για να μην μας τριβελίζουν το μυαλό με περιορισμούς και παραδοξολογίες οι κάθε λογής Ηθικολόγοι και Ηθικοπλάστες

Διάλογος !!!

Δείγμα εκτίμησης στον άνθρωπο και στον αγώνα που είμαι βέβαιη οτι θα κερδίσει …

Παραθέτω αυτούσιο το διάλογο

Vasilis says:
an peraseis ekeini tin lepti kokkini grammi tha deis ka tha niwseis  k to pio maramikro  pragmata agnwsta prin k gia sena
hara says:
αμέτρητα άγνωστα
Vasilis says:
tha apoktisies sofia aiwnwn pou me tipota den tha itheles na xereis
tha kathesai se ena simeio statheri  k tha deis olo ton kosmo na pernaei apo mprosta sou
o kathe anthrwpos einai monadikos xereis ti to kanei monadiko?  gia sena?
xipnas to prwi  k koitagesai ston kathrepti k tou xamogelas  plenesai me xloriouxo nero
k vafesai  k skas ena xamogelo zwis
pigaineis sto autokinito pou exei papsei na einai simvolo ploutismou ka xekinas
ka pas stin douleia sou me tosi orexi eniote ston dromo mporeis na patiseis mirmigia k saures alla pote den tha akouseis tis krauges tous apo ton thorivodi kinitira pote to dikaiwma tous pou exasan stin zwi  , tha peraseis k fanaria kokkina giati viazesai k tautoxrona tha akouseis k seirines asthenoforou  giati kapoios allos san k sena perase me kokkino alla den stathike tixeros
tha giriseis spiti exantlimeni  tha anapseis to aircondition  auto pou den eixe ekeinos o gerontakos pou xepsixise xtes 
tha miliseis me tis kores sou k tha sou metadwsoun tin nioti olokliri
tha miliseis me tin mama k tha sou dwsei tin sofia etwn k tha les apo mesa sou na nai panta kala
tha deis eidiseis koutsompolia  isws k kamoia tainia
prepei na koimitheis kapoia stigmi
 alla oxi  , oxi esi , esi prepei na apotipwseis lexeis  apo mia vathiteri eswteri anagki
ti k an dipla akougetai i mouski apo ena club?
ti k an ta gelia xenixtismenwn parewn?
ti k an akougetai apo to autokinito to parkarismeno to pathos 2 erastwn?
alla oxi , esi prepei na apwtipwseis lexeis k skepseis  k auto se kanei monadiki
hara says:
είναι καταπληκτικά όλα αυτά , δεν έχει σημασία πόσο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα , αλλα ο τρόπος σκέψης είναι απλά ΥΠΕΡΟΧΟΣ
έστω και αν φαίνεται σε κάποια στιγμή οτι μου «τα χώνεις» άγρια
Vasilis says:
totally wrong message ,  den sta xwsa
hara says:
είπα ΦΑΙΝΕΤΑΙ , δεν είπα οτι ισχύει
μου επιτρέπεις να το δημοσιεύσω?
Vasilis says:
Anything  , me tima afantasta

Βασίλη μη σταματήσεις στιγμή να είσαι … Άνθρωπος !!!

Το μονοπάτι

Μέσα στη λάβα που καίει τη πόλη , κάθομαι στον κήπο μου , στη ζούγκλα μου, είναι ο τόπος που με φιλοξενεί όλη την άνοιξη , τις νύχτες του καυτού καλοκαιριού , αλλά και τα φθινοπωρινά απογεύματα…
Ένα τεράστιο ποτήρι (ανθοδοχείο το λένε περιπαικτικά οι κόρες μου) γεμάτο παγάκια και νερό η μόνιμη συντροφιά  μου αυτές τις καυτές νύχτες …
Πότισα όλα τα λουλούδια , ψιθυρίζοντας στο καθένα μια γλυκιά κουβέντα, ρίχνοντας μπόλικο νερό σε όλο το μήκος και το πλάτος του κήπου , πλατσουρίζοντας σαν πιτσιρίκι ξυπόλητη μέσα στις λιμνούλες που σχηματίζει το νερό…
Η  μουσική απαλή , δίχως λόγια, δεν ταιριάζουν σε μια τόσο ζεστή νύχτα…
Αναμμένα όλα τα μικροσκοπικά κεράκια …
Κάθισα να απολαύσω επιτέλους τα παγάκια με το νερό και το βιβλίο μου
Αποχαυνωμένη από τη ζέστη , μια φράση καρφώθηκε στο μυαλό μου
«Ποτέ μην ακολουθείς το χαραγμένο μονοπάτι, οδηγεί μονάχα εκεί που έχουν πρωτοπάει άλλοι …»
Μα … πως μου ήρθε τώρα αυτό ?
Κάπου το διάβασα , που , πότε , αδύνατον να θυμηθώ …

Η εικόνα που συνοδεύει τη φράση είναι ένα δάσος καταπράσινο , σκιερό, με πανύψηλα δέντρα (πως αλλιώς θα μπορούσε άραγε?)
Κάπου στη μέση του πουθενά μια οπτασία , ένα Αερικό … (ποιος πιστεύει σε Νεράιδες και Αερικά) και παραδίπλα μια φιγούρα σκεπτική , με χαμηλωμένο το κεφάλι, με γερτούς ώμους…
Το Αερικό πλησιάζει τη φιγούρα και ψιθυρίζει «Ποτέ μην ακολουθείς το χαραγμένο μονοπάτι, οδηγεί μονάχα εκεί που έχουν πρωτοπάει άλλοι …»
Ξαφνιασμένη η φιγούρα  ψάχνει ολόγυρα … δεν βλέπει τίποτα, κανείς …
Το Αερικό κάθεται δίπλα στο πεσμένο κορμό του δέντρου , και συνεχίζει να ψιθυρίζει  «Ποτέ μην ακολουθείς το χαραγμένο μονοπάτι, οδηγεί μονάχα εκεί που έχουν πρωτοπάει άλλοι …»
Τώρα πλέον η φιγούρα αναζητά την πηγή της φωνής, αρχίζει να κοιτάζει γύρω, τόση ομορφιά , ηρεμία , γαλήνη, κι όμως , δεν τα είχε προσέξει μέχρι εκείνη τη στιγμή …
Στο άυλο  πρόσωπο του Αερικού αρχίζει να σχηματίζεται ένα δειλό χαμόγελο , ένα μειδίαμα , παίρνοντας δύναμη από το βλέμμα της φιγούρας προσπαθεί διστακτικά να τρυπώσει στις θύμησες .
Μαυρίλα , καταχνιά, εκκωφαντικοί ήχοι και οσμές από μπαγιάτικα τσιγάρα και νοθευμένο αλκοόλ , άλλες μορφές που περιτριγυρίζουν τη φιγούρα , παίρνοντας κάθε φορά και ένα τόσο δα κομματάκι , κι  η φιγούρα αιμορραγεί , αλλά είναι τόσο γλυκός ο πόνος , τόσο ανεπαίσθητος , που περνά σχεδόν απαρατήρητος , καμία ευχαρίστηση, καμία χαρά στη ψυχή.
Το Αερικό επιστρέφει  δίπλα στη φιγούρα, συνεχίζοντας το μονόλογο «Το κάθε μονοπάτι είναι ένα από τα εκατομμύρια μονοπάτια, γι αυτό να θυμάσαι ότι ένα μονοπάτι δεν είναι παρά ένα μονοπάτι,. Αν νοιώθεις ότι δεν θέλεις να το ακολουθήσεις, δεν είσαι αναγκασμένος να το κάνεις, ένα μονοπάτι δεν είναι παρά ένα μονοπάτι. Δεν προσβάλλεις ούτε τον εαυτό σου , ούτε τους άλλους αν το παρατήσεις , αφού έτσι σου προστάζει η καρδιά σου να κάνεις. Όμως η απόφαση της διακοπής ή της συνέχειας να είναι ελεύθερη από φόβο και φιλοδοξία. Όλα ίδια είναι και όλα διαφορετικά. Δεν οδηγούν πουθενά αλλά επίσης οδηγούν  μέσα από _ _ _ , μέσα στο _ _ _ , κάτω από _ _ _ . πέρα από _ _ _  … , σημαντικό είναι να ακολουθήσεις τη δική σου συνείδηση, εκείνη είναι ο οδηγός »
Η φιγούρα σηκώνει το κεφάλι περισσότερο, κοιτάζει ψηλά , στο ουράνιο στερέωμα , ο ήλιος έχει δύσει προ πολλού , και αν είναι δυνατόν !!! υπάρχουν δύο φεγγάρια !!! και το παράδοξο συνεχίζεται , βλέπει ότι το ένα είναι ασημένιο και το άλλο μπλε …
Μα θυμάται  καλά ότι ήταν ξημέρωμα όταν βρέθηκε στο δάσος, το κεφάλι του ήταν τόσο βαρύ από τους εκκωφαντικούς ήχους , από το απύθμενο αλκοόλ που είχε καταναλώσει άσκοπα τον τελευταίο χρόνο , το στόμα του έπαψε να γεύεται από τις κούτες των τσιγάρων που είχε καπνίσει αναίτια στα αμέτρητα ξενύχτια,  θυμάται ότι οι ακτίνες του ήλιου κάποια στιγμή του έκαψαν το δέρμα ,δεν μπορούσαν να του προξενήσουν μεγαλύτερη ζημιά από ότι τα δίχως νόημα κορμιά που τον άγγιζαν, μόνο κορμιά ήταν , δίχως πρόσωπο , δίχως όνομα, το δέρμα του αντέδρασε και έπαψε να νοιώθει το άγγιγμα,  πως μπορεί τώρα να βλέπει φεγγάρι στον ουρανό και μάλιστα ΔΥΟ …
Το Αερικό πλέον χαμογελά, ένα ελπιδοφόρο βλέμμα και ένα πλατύ χαμόγελο είναι καλοσχηματισμένα στο άυλο πρόσωπο …
Τώρα ξέρει τη συνέχεια, ακουμπά απαλά το χέρι του μέσα στο χέρι της φιγούρας και την οδηγεί μέσα από τα δέντρα , σε χώμα απάτητο , σε μονοπάτι αχάρακτο
Η φιγούρα ακολουθεί , δίχως να αντιλαμβάνεται το πώς και το τι, νοιώθει όμως σε κάθε βήμα να βρίσκει ένα ελάχιστο κομμάτι από το χαμένο της εαυτό
Το Αερικό οδηγεί  μέσα στο δάσος τη φιγούρα με πλοηγό τη συνείδησή της
Κάθε εκατοστό που καλύπτουν τα βήματα η φιγούρα συνειδητοποιεί  το αδιέξοδο από το οποίο απεγκλωβίζεται , και προσπαθεί να αντικαταστήσει τον σάπιο αέρα που γέμιζε τα πνευμόνια της με αρώματα του δάσους
Το Αερικό οδηγεί τη φιγούρα κάτω από  τον ίσκιο των δέντρων , πλησιάζοντας τον κόσμο των Ανθρώπων
Η φιγούρα αρχίζει να νοιώθει στο αναίσθητο μέχρι πριν λίγο δέρμα της την υγρασία της λίμνης , να απολαμβάνει τα καταπράσινα νερά της και να ακούει την αύρα και την πνοή του ανέμου
Είναι πολύ κοντά τώρα πια στην επανάκτηση της λειτουργίας των πέντε χαμένων της αισθήσεων. Οι παραισθήσεις έχουν ξεθωριάσει ..
Το Αερικό πλέον του έχει αφήσει το χέρι …
Η συνείδησή της καθοδηγεί πλέον τη φιγούρα πέρα από ότι μέχρι τώρα θεωρούσε σημαντικό, ελεύθερη από φόβο και φιλοδοξία …
Το Αερικό για τελευταία φορά ψιθυρίζει «Ποτέ μην ακολουθείς το χαραγμένο μονοπάτι, οδηγεί μονάχα εκεί που έχουν πρωτοπάει άλλοι …»

Το βιβλίο που έπεσε από τα πόδια μου , πάνω στα πόδια μου , με επανέφερε στην πραγματικότητα !!!
Θυμήθηκα ότι το πρωί κάπου διάβασα για το μπλε φεγγάρι…
Σχεδόν κάθε χρόνο , κάποιος μήνας τυχαίνει να προλαβαίνει δυο φεγγάρια , συνήθως κάποιος από τους μήνες Ιούλιο ή Αύγουστο που έχουν 31 μέρες. Φέτος το φαινόμενο θα συμβεί τον Ιούνιο και είναι η πρώτη φορά μετά από 200 χρόνια
Η δεύτερη Πανσέληνος του μήνα ονομάζεται και «μπλε φεγγάρι» και θεωρείται ξεχωριστό. Σύμφωνα με διάφορες δοξασίες τις τρείς νύχτες της πανσελήνου (παραμονή , ανήμερα και επόμενη)  μπορούμε να επικοινωνήσουμε με άλλους κόσμους και κυρίως με τον Κόσμο των Ψυχών … διότι οι Πύλες είναι ανοικτές. Έτσι εκείνες οι τρείς νύχτες συνδέονται άμεσα με όλα τα Αερικά , αλλά κυρίως εκείνα που συμπεριφέρονται ως αγγελιοφόροι άλλων κόσμων

Ή ότι διάβασα με επηρέασε ή το πεπόνι μου έπεσε βαρύ !!!

Χρόνος

Η πορεία της ζωής μας διαφοροποιείται
Εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε στη διαδρομή
Πρόσωπα, καταστάσεις , γεγονότα, μας επηρεάζουν
Άλλοτε θετικά, άλλοτε αρνητικά
Η κάθε στιγμή της ζωή μας είναι καθοριστικά
Το αντιλαμβανόμαστε κάποτε έγκαιρα και κάποτε κάνοντας τον απολογισμό μας
Πρόσωπα που εμπλέκονται στη ζωή μας, ακόμα και στην καθημερινότητά μας, διαδραματίζουν το καθένα το δικό του ρόλο στην πορεία της ύπαρξής και της ενδεχόμενης εξέλιξής μας
Γεγονότα που αρχικά τα θεωρήσαμε ασήμαντα, σε βάθος χρόνου αναγνωρίζουμε τη σημαντικότητά τους και άλλα που τοποθετούμε σε περίοπτη θέση , ο χρόνος αποδεικνύει την ευτέλειά τους
Ας αναλογιστούμε στιγμές της ζωής μας
Κάνοντας μια αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν, ίσως καταφέρουμε να εντοπίσουμε καθοριστικές στιγμές
Χρόνος είναι να νοιώθεις ότι πίσω από τις αλλαγές, που είναι η έκφραση του χρόνου, υπάρχει ένα κοινό σημείο
Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην κίνηση των μυών και την αίσθηση του χρόνου?
Πώς ο χρόνος έγινε συρματόπλεγμα?
Έχουμε ευθύνη?
Πως μας έκλεισε μέσα του?
Πώς είναι δομημένα τα αισθητήρια όργανά μας?
Πώς επεξεργάζονται τις εντυπώσεις που δέχονται?
Οι αισθήσεις δεν είναι παθητικοί δέκτες της πραγματικότητας, την επεξεργάζονται.
Δεν μπορούμε να έχουμε αντίληψη της πραγματικότητας γύρω μας- η και του εαυτού μας- παρά μόνο μέσω των αισθήσεων μας.
Δεν υπάρχει αντικειμενικός εξωτερικός κόσμος, το μόνο είναι μια φιλτραρισμένη και προκαταβολικά επεξεργασμένη εντύπωση, και οι άλλοι είναι μια  προεπεξεργασμένη  σκιά, καθένας φυλακισμένος και απομονωμένος πίσω από τα δικά του αναξιόπιστα αισθητήρια όργανα
Ο χρόνος σχηματίζεται και συντηρείται λόγω της συνύπαρξης των ανθρώπων και σχετίζεται με τις αισθήσεις τους
Ο κόσμος αποτελείται από συνειδήσεις χωρισμένες μεταξύ τους απομονωμένες η κάθε μια μέσα στην αυταπάτη των αισθήσεων τους αιωρούμενος μέσα σε ένα κενό δίχως ιδιότητες

ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί.

1. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: «Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές απάντησαν: «Ναι, είναι γεμάτο».
2. Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βοτσαλάκια και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βοτσαλάκια κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: «Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές γέλασαν και απάντησαν: «Ναι, είναι γεμάτο».
3. Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: «Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν: «Ναι, είναι γεμάτο».
4. Αυτός χαμογέλασε και πάλι χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλα το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δεν χωρούσε άλλο, ρώτησε: «Είναι γεμάτο το βάζο;» και οι μαθητές γέλασαν αυτή την φορά και απάντησαν: «Ναι, είναι γεμάτο».

Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε το βάζο αυτό ότι αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.

1. Οι πέτρες είναι τα ποιο σημαντικά στην ζωή σας, τέτοια είναι η οικογένεια, ο σύντροφός σας, η υγεία σας, τα παιδιά σας, οι καλοί σας φίλοι. Οι πέτρες αντιστοιχούν στα ποιο σημαντικά, τόσο σημαντικά, που ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.
2. Τα βοτσαλάκια είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στην ζωή μας, όπως οι σπουδές μας, η εργασίας μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, είναι μικρά πράγματα, βοτσαλάκια. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.
3. Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα, τα ποιο μικρά πράγματα της ζωής. Αν βάλεις πρώτα την άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τα βότσαλα αλλά ούτε και για τις πέτρες.

Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύεται χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα ποιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τον σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας και χαρείτε τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας και το αυτοκίνητό σας, να πληρώσετε τον δήμο και το τηλέφωνο. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες σας.

Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε: «Η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;» Ο καθηγητής γέλασε και απάντά: «Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω: δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι:
«ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ!»

Μια Απόπειρα …

Μια αρχή …

Ίσως δύσκολη …

Μια απόπειρα δημιουργίας …

Απωθημένο ?

Θα δείξει …