Ογδοντάχρονα κορίτσια

–        Ήθελα να ΄ξερα τι κάνεις τα βράδια εκεί που πας. Θα έρθω καμιά μέρα να δω, είπε η Πέρσα γεμάτη περιέργεια.

–        Μμμ, εσύ στην εκκλησία!! Εκεί δεν μπορεί να σ’ την πέσει κανείς.

–        Μπορεί.

–        Το μυαλό σου και μια λίρα. Ποιος να σ’ την πέσει αμαρτωλή?

–        Ο πολυέλαιος, στο δόξα πατρί!

–        Δε μιλάω πια μαζί σου. Έχεις φύγει από το δρόμο του Θεού.

–        Ναι, μ’ αρέσει τι πεζοδρόμιο.

–        Έλα βρε θεία, σερβίρισε το τσάι! φώναξε απογοητευμένος ο ανιψιός.

–        Τώρα, παιδί μου.

–        Φέρε μου και το κουάκερ μου, συνεχίζει η Θεανώ.

–        Πως το τρως αυτό ρε θεία?

–        Κάνει καλό στη δυσκοιλιότητα παιδί μου, να το δοκιμάσεις. Οι φυτικές ίνες κάνουν καλό, το λέει και η τηλεόραση, και το μαύρο ψωμί.

–        Και το υπόθετο γλυκερίνης, πετάχτηκε η Πέρσα.

–        Κορόιδευε γαϊδούρα.

–         Δε μας χέζεις , ρε Θεανώ?

–        Μόλις τελειώσει το κουάκερ θα το κάνει, είπε ο αγανακτισμένος ανιψιός!