Αυτοπεποίθηση

Η αυτοπεποίθηση της γυναίκας, κόβει πόντους απο την αντρική εξουσία !!!

Γ Υ Ν Α Ι Κ Α

– Για να είσαι μες τη φύση σου, πρέπει να νοιάζεσαι ειλικρινά και για τα δυο φύλα

-Κι όταν νοιώθεις πως αδικούν τη φύση σου?

– Μπορεί να ‘σαι γυναίκα και κάποια στιγμή να πρέπει να συμπεριφερθείς δυναμικά. Άλλο δύναμη ψυχής και άλλο τσαμπουκάς. Δεν θα γίνεις τσολιάς για να αποδείξεις τη δύναμή σου !

– Το ίδιο κάνουν κι οι άντρες. Πόσοι θα ΄θελαν ν’ αφήσουν έστω για μια στιγμή να φανούν τα αισθήματά τους…

– Ναι, αλλά τους τρώει το μαράζι μην τους πουν «αδελφές»

– Αυτό πιά !!

– Ξεκόλλα απο κάθε είδους άμυνα και πάρε απόφαση πως είσαι    Γ Υ Ν Α Ι Κ Α !!!!

– Θα προσπαθήσω…

– Θ΄αφήσεις τη μια μάσκα για να φορέσεις την άλλη …

– Γιατί το λές αυτό?

– Δεν θέλει προσπάθεια και τεχνάσματα, νοιώσε γυναίκα και τ’ άλλα θα ‘ρθουν μόνα τους!!!

Eίναι να γελάει κανείς !!!

-Μου πάει?

-Πολύ! Απορώ γιατί δεν φορούσες φορέματα τόσο καιρό.

-Μάλλον αισθανόμουν σα χαζοβιόλα γκόμενα μέσα σ’αυτά.

-Αμάν αυτοί οι μύθοι!

-Για ποιούς μύθους μιλάς?

-Τι θα πει «χαζοβιόλα γκόμενα»? Σε λίγο θα κατουράμε κι όρθιες! Μιλάμε σαν άντρες, ντυνόμαστε σαν άντρες, θα βγάλουμε και γένια. Που στην ευχή θα πάει αυτό?

-Τη δυναμική μας δείχνουμε, για να μην μας καπελώνουν.

-Τώρα , είναι να γελάει κανείς !!!

Καύσιμο καρδιάς

Είναι οι αστραπές που διαπερνούν το μυαλό, το καύσιμο που χρειάζεται η καρδιά για να λειτουργήσει

Εφηβικοί φόβοι

– Όσο καταπιέζει εσένα ο πατέρας σου , με άλλο τρόπο κάνει κι ο δικός μου το ίδιο.

– Αηδίες λές. Ξέρεις τι είναι να φοβάσαι κάθε μέρα ? Να τρέμει ο κώλος σου πως θα τις αρπάξεις ? Ξέρεις τι σημαίνει φόβος ? Φόβος που σε κάνει να χέζεσαι πάνω σου, φόβος, φόβος, φόβος, γαμώτο μου τρέμουν τα γόνατά μου, κατουριέμαι και το παίζω μάγκας. Τι ξέρεις εσύ απ΄αυτά? φώναξε κλαίγοντας εκείνος.

– Ελα, σταμάτα, σε παρακαλώ, του είπε εκείνη σκουπίζοντας πότε τα δικά του μάτια και πότε τα δικά της. Έχεις δίκαιο, μας γεμίζουν φόβους απο τους φόβους τους, αυτό είναι. Το ίδιο φοβούνται κι αυτοί, αλλά ο εγωισμός τους δεν τους αφήνει να το δείξουν.

– Δεν συγκρίνονται οι φόβοι μας. Με σένα είναι αλλιώς, δεν το βλέπεις?

– Τι εννοείς αλλιώς?

-Συζητάνε, μιλάνε μαζί σου, το τρως κι εσυ το πακέτο σου, αλλά είναι πιο ελαφρύ. Στο κάτω κάτω έχεις και μια μάναγαμάτη. Εμένα είναι κότα η ηλίθια, κότα γαμώτο, τίποτα δεν διεκδικεί.

– Ναι, τώρα κάτι μας είπες. Ποιός σου είπε οτι η μάνα μου δε φοβάται?

– Η μάνα σου έχει πρακτικούς φόβους και καλά κάνει, αλλιώς θα ήταν ηλίθια. Φοβάται μην πέσεις και σκοτωθεί, αλλά δεν χέζεται για το τι θα πει η κοινωνία. Δεν τα βάζει με το παιδί της για να αρέσει στο γείτονα, και τέλος ούτε ο πατέρας σου είναι τόσο πολύ κολλημένος. Προσπαθεί κι αυτός να τα βρείτε.

Δεν τον διέκοψε καθόλου, μόνο έκλαιγε μαζί του. Ένοιωθε πως εκείνος δεν είχε την πολυτέλεια ν’ απλωθεί μέσα στο παρόν, το βίαιο παρελθόν του και η ανασφάλεια για το αύριο, του έκλεβαν τη γαλήνη του σήμερα, προκαλώντας τον να φορτώνεται όλο και περισσότερο αρνητικές σκέψεις.

Τα δυο παιδιά ξημέρωσαν προσπαθώντας ν’ αναλύσουν τη ζωή μέσα απο τις λιγοστές τους εμπειρίες. διέκριναν όμως πως λίγο πολύ, όλα σχεδόν τα παιδιά, , μεγαλώνουν σε περιβάλλον όπου υπάρχει ψυχολογικός φόβος. Σ’ ενα τέτοιο περιβάλλον κανένα παιδί δεν μπορεί να νοιώσει αληθινά ελεύθερο, οχι ελεύθερο να κάνει οτι του αρέσει, αλλα για να μπορέσει ν΄ανθίσει μέσα του η κατανόηση για τη ζωή.

Μπουρίνι

Οι ζωντανές σχέσεις δεν μοιάζουν πάντα με καλοτάξιδες θάλασσες, χρειάζεται κι ενα μπουρίνι που και που , για να μας υπενθυμίζει πως τίποτα δεν είναι δεδομένο.

 

 

Κάθε αλλαγή ενας μικρός θάνατος

– Αισθάνομαι περίεργα, κλαίω και δεν ξέρω γιατί, όλα είναι ίδια, όλα κυλούν στους ίδιους ρυθμούς μα εγω δεν είμαι καλά, νοιώθω απέραντη θλίψη …

– Μη δίνεις σημασία, μπορεί να είναι για το καλό σου …

– Τι καλό μπορεί νά έχει μια τόσο βαθιά θλίψη?

– Δεν είμαι σίγουρη, μα νομίζω πως όταν αλλάζουμε, είναι σαν να πεθαίνουμε ως προς κάτι παλιό, κι αυτό φέρνει θλίψη.

– Γιατί?

– Επειδή προφανώς το μέσα μας αντιδρά σε κάθε αλλαγή. Έχεις μάθει χρόνια να ζεις μαζί του. Έτσι απλά θα σ’ αφήσει να χαίρεσαι? Θα τη φας τη θλιψάρα σου ! «Που πας κυρά μου και με εγκαταλείπεις? Γκόμενος είμαι εγω? » ….

Κατάλαβε και χαμογέλασε …

Φυγή

Φυγή είναι η ζωή, τίποτε άλλο , φυγές λουστραρισμένες, εκλεπτυσμένες απ’ αυτό που σε παγιδεύει γλυκά, σαν ιστός αράχνης.

Στην αρχή σ’ αρέσει γιατί δεν πονάς, ισα ισα νοιώθεις και στεριωμένος κάπου.

Όσο περνά ο καιρός, το δίχτυ όλο και σε σφίγγει, σε πνίγει, μέχρι που έρχεται η στιγμή που δεν μπορείς να αναπνεύσεις.

Αργοπεθαίνεις με την αθλιότερη μορφή θανάτου : ζωντανός νεκρός

Αβίωτο σήμερα

Είναι πολύ δύσκολο να αφήσει κανείς το παρόν ανεπηρέαστο να κάνει τη δουλειά του.

Ένας φόβος και μόνο, αρκεί, για να μείνει το σήμερα αβίωτο και πολύ γρήγορα , να αυτοπροσδιοριστεί μπροστά σου, σαν παρελθόν.