Χωρισμός

Μια λέξη άσχημων κραδασμών, που οι άνθρωποι οι πικραμένοι και οι καταπεσμένοι από κάθε είδους θεσμό την προφέρουν με απίστευτο σαρκασμό.

« Χώρισα», «χωρίζω», «θα χωρίσω» …

Κακόηχες λέξεις, που συνοδεύονται πάντα από βίαιες χειρονομίες στην ανάγκη να απελευθερωθούν το σώμα και η ψυχή από τα δεσμά.

Ψευδαίσθηση Vs Αλήθειας

Προσδοκούσε μια σχέση βαθιάς ροής, έξω από το σύγχρονο ιδιοκτησιακό καθεστώς, με την όλο και αυξανόμενη ανάγκη προσωπικής επιβεβαίωσης. Ήξερε βέβαια πως αυτό σπάνιζε στις μέρες μας.

Όλοι σχεδόν ζούμε σε ψευδαίσθηση, ορθώνοντας το ανάστημά μας στα χειρότερα που συμβαίνουν γύρω μας. Όταν όμως η ζωή μας ξαφνιάσει, γινόμαστε όλοι συλλέκτες καταπληκτικών επιχειρημάτων.

Το να ονειροπολεί κανείς όμως και να φτιάχνει ιδέες γύρω από την ιδεατή σχέση απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

Για να μετατραπεί η ιδέα σε γεγονός, χρειάζεται ολοκληρωτική εσωτερική αντίδραση, κι εκείνη ακροβατούσε επικίνδυνα ανάμεσα στη ψευδαίσθηση και στην ανάγκη της να μεταλλάξει κάθε ιδέα σε γεγονός.

Είδε πως κάποιες φορές, προσπαθούσε με ανώδυνο και πολύ εκλεπτυσμένο τρόπο να συγγενέψει την αλήθεια με το ψέμα για ν’ αποφύγει το πόνο.

Μόλις το διαπίστωσε, ως δια μαγείας, μια απίστευτη ενέργεια απλώθηκε στο σώμα της .

Έρωτας

Ηθικοπλαστικές ιδέες, συμβουλές και συμπεράσματα, αλλά ο ύπνος τους σεξιστικός και κολασμένος, να ποθούν κρυφά τον έρωτα, αλλά να τους ξεφεύγει.

Γιατί ο έρωτας δεν βιώνεται με την επίδειξη της μαγκιάς σου αλλά με την εγκατάλειψη του εγώ σου.

ΤΩΡΑ ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ

– Λοιπόν για πείτε μου πως τα πάτε?

– Τι πως τα πάμε?

– Δεν ρωτάω αν μαγειρέψατε ή αν βάλατε πλυντήριο. Ρωτάω προς τα που πάτε τη ζωή σας.

– Δεν σε καταλαβαίνω …

– Γιατί να με καταλάβεις? Μήπως με ξέρεις ετσι? Τακτοποιήστε τη ζωή σας όσο είναι νωρίς !

– Μια χαρά είναι οι ζωές μας, δεν το βλέπεις?

– Οχι, αυτό που βλέπω είναι οτι πρέπει να βρείτε το θάρρος να ζήσετε όπως σας πρέπει. Αν φοβηθείτε θα αρρωστήσετε.

– Γιατί θ’ αρρωστήσουμε?

– Επειδή δεν αντέχετε άλλα να σκέφτεστε, άλλα να λέτε και άλλα να κάνετε !

– Τι θέλεις να πεις?

– Η μαγιά σας είναι τέτοια , δεν θα μπορέσετε να συμβιβαστείτε. απλά θα πεθάνετε νέες.

– Μην ανησυχείς για μας … , την καθησύχασε βουρκωμένη .

– Δίχως δάκρυα ! Στρώστε τη ζωή σας , ΤΩΡΑ ΟΧΙ ΑΥΡΙΟ 

Οίστρος … 3ος

Η έρημος είν’ η πανδαισία των καιρών, κι οι σταγόνες θάλασσας η δροσιά των τρυφερων οχετών που ξεγλύστρισαν απ τις σκιές του ολέθρου, και ντυμένες στα πορφυρά έγνεψαν να σαγηνέψουν τις απόδημες προσμονές …

Σκέφτομαι το Διογένη με το χέρι απλωμένο στις άψυχες Αθηναϊκές προτομές …

Οταν ρωτήθηκε τι να προσμένει απ τις άψυχες προτομές …

Αποκρίθηκε …

Δεν προσμένω οβολον …

Εκπαιδεύομαι εις το να μην λαμβάνειν…

Ναι έρημος αλλά φιλόξενη να πνίξει με την ερημιά της , να διψάσει με την ανομβρία της, να ποτίσει με την σταγόνα της …

 

 Υ.Γ: Και ο ποιητικός οίστρος συνεχίζεται …

Οίστρος … 2ος

Λυπήθηκα ….

Χάρηκα που αρνητικές σκέψεις δεν έκανες..

Αυτές ανήκουν στην αέναη χώρα των άστεγων θεών με τους ανέγγιχτους ειρμούς πνιγμένους στις αποτροπές και την αυταπάρνηση.

Ενοιωσα ότι άγγιξα τον τρυφερό σου, ευαίσθητο κόσμο με το μακρύ χέρι που η εκβολή του χειμάρρου μου, άπλωσε και σε πότισε σε μέθυσε…

Μικρό παιδί σαν ήμουν εκέι ψηλά στον παγερό βορρά όπου μεγάλωσα, κάθε φορά που το τοπίο πορφυρό γινόταν και με έπνιγε, σκεφτόμουν δυό γραμμές του Γκαίτε «κάθε ανατολή και μία ελπίδα, κάθε δύση και μία ανάμνηση»…

Μια μέρα δημιουργική, αναπότρεπτη.

Που να χορτάσει την δίψα σου , όχι απ την βροχή, όχι απ την καταιγίδα, όχι απ την δεισιδαίμωνα φύση..

Αλλά απ τον καταιγισμό της σταγόνας θάλασσας που απ την έρημο της καρδιάς μου ξεχείλησα μέσα σου.

 

 

Υ.Γ: Ποιητικού οίστρου … συνέχεια

Οίστρος …

Το όνομά σου , μία πλήρη ταυτοποίηση στη μοναδική ομορφιά του κόσμου σου και της αποτροπής σου.

Ενα ηλιοβασίλεμα που έλειπε δίπλα σου θα με ταξίδευε πιό κοντά σου, στον τρυφερό κόσμο σου που καλά φυλάς μέσα σου.

Ένοιωσα απογοήτευση που ζωγράφος δεν είμαι ,να αποτυπώσω , ότι όμορφο σήμερα με προέτρεψες.

Αρκέστηκα να πω.. Τι πολύ που είναι το λίγο ..

Αν κι άλλο εκτροχιαστώ το ταξίδι θα γίνει θρύλος και ο θρύλος το χαμόγελο των αδόξαστων θεών που τόσο αδημονώ ν’ αποφύγω….

Ότι περισσότερο και να γράψω θα είναι φτωχός πλεονασμός, και τα λόγια θα γίνουν κουφάρια και αφετηρίες αποδημητικών σκέψεων.

Βυθίζομαι σε μια σιωπή αναπολώντας να έρθεις να την διαταράξεις με διανοητικούς τρυφερούς απόηχους…

Μην έρθεις γυμνή!!

Ντύσου με τα χρώματα της αλήθειας και να γίνω τα επόμενα μάτια του φεγγαριού που την φιγούρα σου απαλά θα αγγίξουν….

Οσες φορές πρέπει να σε παινέψω ένας καταιγισμός άρπαγας λέξεων με καθηλώνει.

Όταν πρέπει να με παρουσιάσω σκέφτομαι ότι ποτέ δεν έφτασα στην Ιθάκη κι έτσι το παρασκήνιο μ αγκαλιάζει…

Κι όταν θέλω να σε σαγηνέψω τα όμορφα λόγια σφαγιάζονται απ τον Προκρούστη σαν υπέρμετρα …

 

 

 

Υ.Γ:  Ποιητικός οίστρος ενός … γνωστού …

Δύναμη

…  δεν σημαίνει να αντέχουμε μακροχρόνιες δυσλειτουργικές καταστάσεις, αλλά, να μπορούμε να τις ανατρέπουμε με αρμονία και ωριμότητα υπέρ μας.

Όνειρο …

Δεν υπάρχει λογοκρισία στ’ όνειρο.

Αν δεν στοχεύουμε στο αδύνατο, δεν πετυχαίνουμε ούτε καν το εφικτό

Αυτοκριτική … άγνωστη λέξη

Ο νους του ρίχνει πάντα τις ευθύνες στους άλλους.

Έχει μια ικανότητα να πραγματεύεται τη ζωή χωρίς καμμία προσωπική ευθύνη.

Δεν έχει ποτέ αποδεχθεί πως ό,τι έσπερνε θερίζει.

Δεν μπήκε ποτέ στη διαδικασία να διαπιστώσει πως είναι ο μόνος υπεύθυνος για το πόνο και τα βάσανά του.