Χιούμορ

Χρησιμοποιούσε το χιούμορ, σαν φάρμακο σε τακτά χρονικά διαστήματα για να τη βγάζει από τον φανταστικό κόσμο των ιδεών που είχε μάθει να τρυπώνει όλα της τα χρόνια.

Ένοιωθε πως ο αντίλογος και η φλυαρία δεν ευδοκιμούν σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ η σιωπή ή το αληθινό χιούμορ, με εύθυμη διάθεση, που εκδηλώνεται χωρίς ειρωνεία, είναι δυο δρόμοι που μπορούν να βοηθήσουν.

Παλιά τελετουργικά και δοκιμασμένα

Ψευδαίσθηση Vs Αλήθειας

Προσδοκούσε μια σχέση βαθιάς ροής, έξω από το σύγχρονο ιδιοκτησιακό καθεστώς, με την όλο και αυξανόμενη ανάγκη προσωπικής επιβεβαίωσης. Ήξερε βέβαια πως αυτό σπάνιζε στις μέρες μας.

Όλοι σχεδόν ζούμε σε ψευδαίσθηση, ορθώνοντας το ανάστημά μας στα χειρότερα που συμβαίνουν γύρω μας. Όταν όμως η ζωή μας ξαφνιάσει, γινόμαστε όλοι συλλέκτες καταπληκτικών επιχειρημάτων.

Το να ονειροπολεί κανείς όμως και να φτιάχνει ιδέες γύρω από την ιδεατή σχέση απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

Για να μετατραπεί η ιδέα σε γεγονός, χρειάζεται ολοκληρωτική εσωτερική αντίδραση, κι εκείνη ακροβατούσε επικίνδυνα ανάμεσα στη ψευδαίσθηση και στην ανάγκη της να μεταλλάξει κάθε ιδέα σε γεγονός.

Είδε πως κάποιες φορές, προσπαθούσε με ανώδυνο και πολύ εκλεπτυσμένο τρόπο να συγγενέψει την αλήθεια με το ψέμα για ν’ αποφύγει το πόνο.

Μόλις το διαπίστωσε, ως δια μαγείας, μια απίστευτη ενέργεια απλώθηκε στο σώμα της .

Θυμός

Παρά τον ήπιο τόνο της φωνής της ήταν καιρός που είχε αντιληφθεί τον κρυφό και καταπιεσμένο της θυμό, ένα θυμό που δεν ήταν έκδηλος, που της κρυβόταν, μα που κυριαρχούσε πάνω της με αδιαφανείς τρόπους. Φαινόταν στον τρόπο που έτρωγε, που περπατούσε και σε όλες τις περιπτώσεις που η ζωή την ξάφνιαζε.

Όπως πολλοί άνθρωποι, νόμιζε πως η μη εμφανής εκδήλωση σήμαινε και την ανυπαρξία του, μέχρι που τον αναγνώρισε. Έμεινε μαζί του, τον κατανόησε, έμαθε πολλά για κείνη κι έτσι σιγά σιγά έσβησε δίχως να τον καταπιέσει, δίχως να τον κουκουλώσει στα βάθη της ψυχής της από κοινωνική αβρότητα.

Κι αν κάποια ερεθίσματα μες τη μέρα τη θύμωναν, αυτός ο θυμός είχε πια μια άλλη ποιότητα, σαν να βρισκόταν όλος στη περιφέρεια. Ήταν σαν το σώμα ν’ απέκτησε για λίγα δευτερόλεπτα μια ζέστη, αλλά βαθιά μες τον πυρήνα όλα παρέμειναν δροσερά.

Ψυχολογικό σοκ

–         Τι τρέχει?

–         Πρέπει να αποφασίσεις τι θα κάνεις στη ζωή σου…

–         Εννοείς … Καλύτερα να μου πεις εσύ τι σκέφτεσαι …

–         Μ’ όλα αυτά που περνάς θα ‘ταν καλύτερα να πάρεις διαζύγιο και να ζήσουμε μαζί. Εγώ δεν έχω καμία οικογενειακή εκκρεμότητα, είμαι μόνος.

Η ψυχή της προσέκρουσε βίαια πάνω στην αλήθεια κι επαλήθευε τη διαίσθησή της. Πριν καλά καλά τα βρει με τον εαυτό της , της ζητούσαν να μπει σ’ άλλο γάμο, σ’ άλλη συμβίωση. Ψυχολογικό σοκ. Αντρική ανάγκη για σιγουριά και εξασφάλιση.

– Λυπάμαι που θα σε πικράνω , αλλά αυτό δεν πρόκειται να το κάνω στον εαυτό μου.

– Είσαι προκατειλημμένη.

– Μπορεί, όμως θέλω να μου δοθεί η ευκαιρία να το δω.  Αν ξαναπαντρευτώ τι θα δω?

– Εγώ δεν είμαι ο σύζυγός σου.

– Και σ’ αυτό συμφωνώ

– Τότε?

– Δεν θέλω εκπτώσεις στη ζωή μου.

– Πάλι προκατάληψη

– Σου είπα μπορεί να ‘ναι κι έτσι, αλλά αυτό θα το δω μόνο αν δώσω στον εαυτό μου το περιθώριο να μάθω .

– Δεν θα μάθεις, κι αν χωρίσεις , θα θελήσεις να κάνεις απόσβεση όσων έχασες πηγαίνοντας από σχέση σε σχέση. Αυτή δεν είναι ζωή.

– Όπα!! Κι ηθικό δίδαγμα!!

– Μη θυμώνεις, αυτό έχει δείξει η ζωή.

– Μιλάς συμπερασματικά και με κανόνες, αλλά μπορεί να έχεις πέσει στην εξαίρεση.

– Δε λέω τίποτα για να σε θίξω, να σε προστατεύσω θέλω.

– Προστάτες και νταβατζήδες δε θέλω πια στη ζωή μου.

 

 

Συνειδητοποίηση

– Τα ΄χεις πάρει μαζί του, σε βλέπω. Μη δίνεις σημασία. Τόσο του κόβει, τόσο κάνει.

– Ναι, ο γελοίος ! Περίμενε να συμβεί κάτι τόσο σοβαρό , για να μου επιτρέψει, απο οίκτο, να κάνω αυτό που θέλω!

– Ξέρω πως νοιώθεις , το ζόρι ξεκινάει όταν αρχίζεις και βλέπεις όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω σου.

– Να δω που θα με βγάλει …

– Πισωγύρισμα δεν έχει, γιατί θα τσακιστείς. Προχώρα και μη ρωτάς που θα σε βγάλει. Θα πέσεις, θα σκοντάψεις, αλλά θα ξανασηκωθείς.

– Υπάρχει κάτι που δεν είναι ψευδαίσθηση ή όλα είναι ίσωμα σ’ αυτή τη ζωή?

– Δεν είναι οτι δεν θέλω να σου πω, είναι οτι ούτε εγω ξέρω. Δες τα γεγονότα της ζωής σου και ίσως σου πουν κάτι.

– Ποιά γεγονότα? Μήπως ξέρω τι να δω?

– Το γεγονός ως γεγονός. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

Θέατρο η ζωή

Έμεινε ασάλευτη για λίγα δευτερόλεπτα.

Η ζωή της φάνταζε στα μάτια της σαν ένα σκηνικό που έμεινε ολόγυμνο με το τράβηγμα της αυλαίας. Ούτε ηθοποιοί υπήρχαν, γιατί όλους τους ρόλους διάλεξε να τους παίζει μόνη της.

Ο νους της κοιτούσε το παρελθόν, όλα της τα χρόνια είχε κατασκευάσει ένα θέατρο μέσα της κι έπαιζε ποθητούς ρόλους.

Μόλις βαριόταν το έργο , έμπαινε σ’ άλλο και ξανά απ’ την αρχή. Ζούσε σε όνειρο ο,τι αναζητούσε στ’ αλήθεια και δεν είχε τη δύναμη να το πραγματώσει.

Νόμιζε πως ήταν μόνη της κι έμπαινε σε ρόλους. Δεν ήξερες πως εκατοντάδες εγκλωβισμένες γυναίκες γύρω της κάνουν το ίδιο πράγμα καθημερινά.

Θυμήθηκε τα λόγια που της είχε πει, να παρατηρεί τον εαυτό της χωρίς καμιά κριτική, σαν να μην πρόκειται για την ίδια, σαν να παίζει ένα ρόλο σε μια ταινία.

Ξεκίνησε να παρατηρεί, ψύχραιμα κι απρόσωπα, κι όσο παρατηρούσε ανακάλυπτε θησαυρούς . κάποτε νόμιζε πως κάποιος άλλος πιο ειδικός θα μπορούσε να κάνει αυτή τη δουλειά για λογαριασμό της.

 Ξαφνικά την κατέκλυσε μια τρομακτική ενέργεια και μια απρόσμενη αισιοδοξία.

Βέρα

Μπήκε στο μετρο για να κατέβει στο κέντρο της πόλης, κάθισε σ’ενα απ΄τα διπλά αντικρυστά καθίσματα. Δίπλα κι απέναντί της κάθονταν τρείς γυναίκες περίπου συνομήλικές της, περασμένα σαράντα πλέον.

Τράβηξαν την προσοχή της.

Γυναίκες όμορφες μα και θλιμμένες, σχεδόν αφυδατωμένες απο ζωή. Τι παράξενο!! Κι οι τρείς στριφογύριζαν μηχανικά τις βέρες τους, σαν να ‘παιζαν μπρος πίσω τις ζωές τους. Τα χέρια τους διαφορετικά. Απο πολύ κουρασμένα εργατικά, μέχρι αυτά που δεν έχουν αγγίξει μωρουδιακή πάνα. Οι ζωές τους όμως προφανώς το ίδιο σακατεμένες.

Ξαφνικά πέρασε απο το νού της η μάνα της, που στο εσωτερικό της βέρας δίπλωνε και περνούσε το εισητήριο του λεωφορείου.

Φαίνεται πως αυτός ο χρυσός κρίκος μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ποικιλότροπα. Απο το να στηρίξει κανείς την ψευδαίσθηση μιας ζωής εως και να φυλάξει ενα εισητήριο, εισητήριο -μύθο για ενα ταξίδι μιας άλλης ζωήςπου θα ‘θελες  να ‘χες, αλλά που δεν κάνεις τίποτα για να αποκτήσεις.

Ελεύθερος

Το να είναι κανείς ελεύθερος , δεν έχει να κάνει με την αίσθησή του οτι είναι ελεύθερος απο δεσμά ή σε αρμονία με τον εαυτό του, προσηλωμένος στο στόχο του.

Έχει να κάνει με την ιστορία και φαίνεται πως δίνουμε περισσότερο βάρος σε κάποιες ιστορίες, παρά σε κάποιες άλλες.

Ηθικές ανεπάρκειες

Αν οι αποφάσεις μας δεν είχαν την ιδιότητα να διαμορφώνουν το χαρακτήρα μας ή να υποδηλώνουν τη φύση του, τότε, δεν θα ανησυχούσαμε τόσο όταν κάναμε θλιβερές επιλογές.

Απεχθανόμαστε τις ηθικές ανεπάρκειές μας, οχι επειδή προσκρούουν στο χαρακτήρα μας, αλλα επειδή υποψιαζόμαστε οτι αποκαλύπτουν την αληθινή του ουσία.

Αξιόπιστο κριτήριο

Αν οι επιλογές είναι τέτοιες που πραγματικά ωθούν κάποιον να δράσει, τότε δεν τις αντιλαμβανόμαστε ποτέ.

Στη καθημερινότητα, η δράση είναι το μοναδικό αξιόποστο κριτήριο της πρόθεσης.