Ίσως να είναι ένας χαρακτηρισμός που ταιριάζει απόλυτα στην δική μου περίπτωση
Είμαστε τρεις γενιές γυναικών κάτω από την ίδια στέγη
Η γιαγιά μας και μητέρα μου , η οποία διανύει αισίως της 8η δεκαετία της ζωής της, στυλοβάτης και κυματοθραύστης των πάντων, πηγή σοφίας , η ήρεμη δύναμη ..
Εγώ σαν εκπρόσωπος της δεύτερης γενιάς γυναικών (ασχολίαστο)
Και φυσικά οι πρωταγωνίστριες και κέντρο των πάντων οι τρεις μου κόρες
Η μικρή στην αρχή της εφηβείας , με ότι συνεπάγεται αυτό , ένα κριαράκι χαμηλών τόνων , συνεσταλμένο και ντροπαλό, λιγομίλητο σε γενικές γραμμές αλλά με αποφασιστικότητα στην υπεράσπιση των απόψεων και των θέσεών της
Ακολουθούν οι δυο ζυγαριές
Η μεσαία στο τέλος της εφηβείας της, κάνοντας τα πρώτα της βήματα στην φοιτητική ζωή , μακριά από την οικογενειακή εστία, αντιδραστική και καλόβολη συνάμα , σε πολλές περιπτώσεις των άκρων (από την απόλυτη ανεκτικότητα στην αιματηρή επανάσταση)
Η πρωτοκόρη, ο «έτερος Καππαδόκης» , ο αρχηγός, ο αντάρτης με την εξέχουσα θηλυκότητα, στους πρόποδες της ενηλικίωσης (με μόλις 11 μήνες διαφορά από την άλλη ζυγαριά ) η άλλη φοιτήτρια και εργαζόμενη , δυναμική και ενίοτε αυταρχική .
Τέλος η σκύλα μας, μια ημίαιμη μαύρη τριχωτή ζουζουνίτσα, χαδιάρα , διασταύρωση μαύρου βέλγικου λυκόσκυλου με ένα κατάλευκο γκριφόν-κανίς, που ενίοτε νομίζει ότι είναι ντόπερμαν και φύλακας όλης της γειτονιάς, κανείς δεν τολμάει να περάσει δίχως να του δηλώσει την παρουσία της, αλλά μόλις της μιλήσεις και την χαϊδέψεις … παραδίδει τα όπλα !!!
Όλες με υπέρμετρες ευαισθησίες, τελειομανείς και ευθυνομαζώχτρες , με απέραντη αγάπη και στήριξη μεταξύ μας αλλά και με ομηρικούς καυγάδες, όλες με το ίδιο πείσμα, με την ίδια επιμονή στη διεκδίκηση του ότι μπορεί να θεωρήσουμε δίκαιο τη συγκεκριμένη στιγμή.
Όταν γελάμε μας ακούει το τετράγωνο και όταν τσακωνόμαστε η γύρω περιοχή !!!!
Κυκλοθυμικές και ανεξάρτητες, η κάθε μια του κεφαλιού της , με τη δική της ισχυρή προσωπικότητα και τα δικά της «θέλω» να τα υπερασπίζεται και να τα διεκδικεί με πάθος.
Οι λατρείες μου!!!!
Αν δεν σταματήσω εδώ , δεν θα σταματήσω πουθενά τους ύμνους !!!!
ΥΓ .Γράφτηκε σε στιγμές απέραντης αγάπης και περηφάνιας (που είναι συχνότατες )
Το κλουβί με τις τρελές
The URI to TrackBack this entry is: https://didymina.wordpress.com/%ce%a4%ce%bf-%ce%ba%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%b2%ce%af-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b9%cf%82-%cf%84%cf%81%ce%b5%ce%bb%ce%ad%cf%82/trackback/
Της Χαρας και της λυπης 
Να τις χαίρεσαι τις κορούλες σου!! Πρέπει να είναι ό,τι πολυτιμότερο έχεις!
darkenlight
Εγω η περήφανη «δόλια μάνα» χαχαχα
Είμαι ΤΡΕΙΣ φορές ευτυχισμένη !!!
Ευχαριστώ
Δεν είναι «κλουβί με τις τρελλές» το σπιτικό σας αγαπητή μου Χαρά, ίσα ίσα χάρηκα που βρήκα στην οικογένειά σας ένα ακόμα κριαράκι σαν και του λόγου μου και μια σκυλίτσα σαν τη δική μου!
Να χαιρόσαστε η μία την άλλη, κάθε μέρα που είστε μαζί και είστε καλά. Να σας έχει ο Θεός καλά, χάρηκα για την αγάπη που θέλησες να μοιραστείς μαζί μας και βγήκε προς τα έξω από μια μάνα, κόρη, φίλη, προστάτιδα και πολλά άλλα…
Marialena σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου αλλα και για τα καλά σου λόγια, για μένα είναι πολύ απλά ΟΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ
Η μάνα μου πάντοτε ήθελε κορίτσια. Της την έφερε η ζωή και τις έδωσε δυο αγόρια. Τώρα που το καλοσκέφτομαι, μάλλον δεν θα άντεχε με κορίτσια μες στα πόδια της. Ειδικά αν είχε ακι τη μάνα της… Ανατριχιάζω μόνο που το σκέφτομαι!!!!! 😉
morfeas : Δίχως να είμαι θρησκόληπτη ή οτιδήποτε άλλο παρεμφερές , κάποιες φορές νομίζω οτι πραγματικά » Τα πάντα εν σοφία εποίησεν». Εγω πάλι δεν θα μπορούσα να είμαι σε ένα σπίτι γεμάτο άντρες, κάπου καλό είναι να υπάρχει ισορροπία , όλοι είμαστε απαραίτητοι , (ίσως εμείς οι γυναίκες λίγο περισσότερο 😛 )
απλό, ζεστό, καλογραμμένο, αληθινό…
ζήλεψα και τη γραφή, και την ατμόσφαιρα!
την καλησπέρα μου!
@eleni: Καλώς με βρήκες, ευχαριστώ , αλλα αυτή την εποχή μας συντροφεύει η θλίψη της απώλειας…